Pozwy zbiorowe.
Autor: Kamil Flatow
Ustawa z dnia 17 grudnia 2009 r. (Dz.U.10.7.44) o dochodzeniu roszczeń w postępowaniu grupowym, wprowadziła do polskiego sytemu prawa cywilnego instytucję tzw. „pozwów zbiorowych”, znaną z innych systemów prawnych, w tym zwłaszcza z sytemu prawa amerykańskiego.
Z „pozwem zbiorowym” może wystąpić grupa co najmniej 10 osób (poszkodowanych), dochodzących roszczeń jednego rodzaju, opartych na tej samej lub takiej samej podstawie faktycznej.
Ustawa postępowanie wszczęte takim właśnie pozwem nazywa „postępowaniem grupowym”.
Sprawy w tym trybie toczą się przed Sądami Okręgowymi, orzekającymi w składzie trzech sędziów zawodowych.
Powództwo wytacza „reprezentant grupy” (poszkodowanych), którym może być jedna z osób poszkodowanych lub powiatowy (miejski) rzecznik konsumentów, w zakresie przysługujących mu uprawnień.
Reprezentant grupy poszkodowanych musi być przed sądem zastępowany przez radcę prawnego lub adwokata, którego wynagrodzenie może być określone jako procent od zasądzonej na rzecz powodów (poszkodowanych) kwoty – do 20 % tej kwoty.
Pozew powinien czynić zadość warunkom określonym w kodeksie postępowania cywilnego, a ponadto zawierać: wniosek o rozpoznanie sprawy w postępowaniu grupowym; wskazanie okoliczności, o których mowa w art. 1 ust. 1, a w przypadku roszczeń pieniężnych także zasad ujednolicenia wysokości roszczeń członków grupy lub podgrup; w przypadku roszczeń pieniężnych określenie wysokości roszczenia każdego z członków grupy lub podgrup; wskazanie sposobu powiadamiania osób mogących przystąpić do postępowania grupowego; oświadczenie powoda o tym, że działa on w charakterze reprezentanta grupy.
Do pozwu należy dołączyć oświadczenia członków grupy o przystąpieniu do grupy i wyrażeniu zgody co do osoby reprezentanta grupy i na objęcie ich roszczeń postępowaniem grupowym oraz umowę reprezentanta grupy z pełnomocnikiem, określającą sposób wynagrodzenia pełnomocnika.
Licencjonowane artykuły dostarcza Artelis.pl.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz