poniedziałek, 25 czerwca 2018

Postępowanie podatkowe

Postępowanie podatkowe


Autor: Quetzal Coatl


Każdy organ podatkowy ma jeden miesiąc na załatwienie sprawy. W sytuacji, gdy dana sprawa okaże się zbyt skomplikowana, organ wydłuża czas postępowania do dwóch miesięcy lub więcej. Jego obowiązkiem w tym przypadku będzie poinformowanie podatnika o zaistniałej sytuacji i wyjaśnienie przyczyn jej zaistnienia.


Sprawy zazwyczaj powinny być przeprowadzane wnikliwie i bardzo szybko. Niektóre terminy realizacji podane są w Ordynacji Podatkowej. W ten sposób organy podatkowe są dyscyplinowane, aby postępowanie było wykonane jak najszybciej. Sprawa, w której przeprowadzono postępowanie dowodowe, maksymalnie powinna trwać jeden miesiąc; tam, gdzie dopiero będzie trzeba wykonać postępowanie dowodowe oraz wydać rozstrzygnięcia, termin może być wydłużony do dwóch miesięcy lub więcej. Decyzja leży w gestii urzędników, ponieważ nigdzie nie ma podanej definicji sprawy skomplikowanej.

Postępowanie odwoławcze

Kolejnym sposobem na ograniczenie czasu przewidzianego na załatwienie sprawy jest postępowanie odwoławcze. W tym przypadku wykonanie sprawy powinno nastąpić w czasie dwóch miesięcy od dnia otrzymania odwołania przez organ odwoławczy. Należy pamiętać, że odwołanie składa się za pomocą organu, który wydał zaskarżającą opinię.

Wyznaczenie nowego terminu

W sytuacji, gdy organ podatkowy nie dotrzyma terminu, jest zobowiązany, aby o takim stanie rzeczy powiadomić podatnika, wyjaśnić przyczynę oraz podać nowy termin wyjaśnienia sprawy. W takim przypadku podatnik ma prawo do ponaglenia organu podatkowego. W tym celu jest on zobowiązany do sporządzenia stosownego pisma i skierowania go do właściwego organu podatkowego lub też ministra do spraw finansów publicznych, gdy sprawa ta nie została wykonana przez dyrektora Izby Skarbowej. Urzędnik, który nie załatwił sprawy, a przy tym w sposób rażący naruszył prawo, podlega odpowiedzialności porządkowej lub dyscyplinarnej.


Licencjonowane artykuły dostarcza Artelis.pl.

Koszt uzyskania przychodów

Koszt uzyskania przychodów


Autor: Quetzal Coatl


Podatnik, odliczając koszty uzyskania przychodów, obniża w ten sposób podstawę opodatkowania, dzięki czemu płaci się niższy podatek. Co i w jaki sposób można odliczyć, uzależnione jest przede wszystkim od statusu podatnika.



Umowa o pracę, umowa-zlecenie a rozliczenie PIT

W przypadku podatnika, który zatrudniony jest na umowę o pracę, ma on jedynie prawo odpisać sobie koszty dojazdu do pracy. Koszt ten jest ograniczony przez przepisy. Wartość tę pracownik ma prawo przekroczyć, jeśli dojazdy do pracy były droższe i ma na nie faktury.

Natomiast w przypadku umowy-zlecenia, podatnicy mają prawo do kosztów uzyskania przychodów ustalanych procentowo, inaczej mówiąc ryczałtowo. Mają oni prawo odliczyć 20% kwoty przychodów - jeśli ponieśli wyższe koszty, mogą je odliczyć w pełnej wysokości, jednak podatnik jest zobowiązany do okazania dowodów potwierdzających poniesiony koszt. W przypadku umowy o dzieło kosztów się nie odlicza.

Dokumentacja wydatków

Największą możliwość odliczenia wydatków posiadają osoby, które prowadzą działalność gospodarczą. Do kosztów mogą one zaliczyć wszystkie wydatki poniesione w celu osiągnięcia przychodów albo zabezpieczenia ich źródła. W ustawie nie ma wymienionych kosztów podatkowych, natomiast są podane wydatki, które nie mogą nimi być, np.:

-wartość własnej pracy;

-odsetki od własnego kapitału;

-koszty reprezentacji.

Bardzo ważne jest to, aby za każdym razem analizować, czy dany wydatek był związany z uzyskaniem lub zachowaniem źródła przychodów podatnika. Taki wydatek powinien zawsze być udokumentowany fakturą VAT lub rachunkiem. Bardzo ważne, aby podatnik przechowywał dokumenty na potrzeby dowodowe przy kontroli podatkowej przez okres pięciu lat od zakupu.

Nietypowe wydatki

Zgodnie z przepisami podatnik ma prawo do tzw. wydatków nietypowych. Przykładowo lekarz ma prawo odliczyć sobie zakup roweru, jeśli posiada on gabinety w różnych częściach miasta.


Porady podatkowe online, czyli szybka pomoc w rozliczeniu PIT.

Licencjonowane artykuły dostarcza Artelis.pl.

Osoba bezrobotna a rozliczenie PIT

Osoba bezrobotna a rozliczenie PIT


Autor: Quetzal Coatl


Zgodnie z przepisami, każda osoba, która w roku podatkowym była zarejestrowana w urzędzie pracy i otrzymywała zasiłek, jest zobowiązana do złożenia deklaracji podatkowej. Za niezłożenie deklaracji grozi kara.


Należy o tym pamiętać, że nawet jeśli bezrobotny pobierał zasiłek przez miesiąc lub dwa, a kwota ta nie przekroczyła kwoty wolnej od podatku, złożenie deklaracji również będzie w tym przypadku konieczne.


Rozliczenie osoby bezrobotnej

Bezrobotny także musi się rozliczyć. Osoba, która otrzymywała zasiłek w roku podatkowym, otrzyma od urzędu pracy do końca lutego bieżącego roku informacje o dochodach oraz pobraniu zaliczek na podatek dochodowy PIT-11. Po otrzymaniu takiego dokumentu na jego podstawie trzeba wypełnić PIT-37 lub PIT-36. Należy zwrócić uwagę na to, że w deklaracji nie znajdziemy rubryki o samym pobranym zasiłku, lecz należy kwotę pobraną wpisać w rubryce z tytułem "Inne źródła". W związku z pobieraniem zasiłku z urzędu, podatnik nie ponosi z tego tytułu kosztów uzyskania przychodu, więc pole dotyczące tej kwestii musi pozostać puste.

Rozliczanie po zwolnieniu z pracy
Podatnik, który został zwolniony z pracy, po czym zarejestrował się w urzędzie jako bezrobotny bez otrzymywania zasiłku, będzie zobowiązany do złożenia w takiej sytuacji deklaracji. Dokładnie tak jak w wyżej wymienionym przypadku, do końca lutego otrzyma informacje PIT-11 od byłego pracodawcy i na tej podstawie wypełni podatkową deklarację.

W sytuacji, gdy osoba otrzymała prawo do zasiłku, powinna dostać dwa formularze PIT-11 - jeden z urzędu pracy, a drugi od byłego pracodawcy. Informacje z obu formularzy PIT-11 należy umieścić w tym samym zeznaniu podatkowym.

Wspólne rozliczenie i ulgi
Należy pamiętać, iż osoby bezrobotne mają również prawo do skorzystania z ulg podatkowych, np. z ulgi internetowej. Również osoby te mają prawo do wspólnego rozliczania się z małżonkiem, w szczególności jest to korzystne, gdy jedna osoba zarabia na całą rodzinę, a druga zajmuje się domem i wychowywaniem dzieci. Również taka forma korzystna jest w sytuacji, gdy między małżonkami istniej bardzo duża rozbieżność w otrzymywanych dochodach, a podatek oblicza się od połowy łącznych dochodów małżonków.


Szybkie porady z zakresu rozliczeń PIT i prawa podatkowego.

Licencjonowane artykuły dostarcza Artelis.pl.

Kto nie musi się rozliczać?

Kto nie musi się rozliczać?


Autor: Quetzal Coatl


W zeznaniu podatkowym nie ma konieczności wykazywania dochodu, który został zwolniony od podatku lub od którego został zaniechany pobór podatku w drodze rozporządzenia. Dlatego niektóre osoby nie są zobowiązane do wypełnienia rocznego zeznania podatkowego.


Takim przykładem może być osoba bezrobotna, która nie pobierała zasiłku, a otrzymała odszkodowanie, lub student, który otrzymywał stypendium w ramach pomocy materialnej.

Kwota wolna od podatku

W przypadku, gdy dochody nie są zwolnione od podatku, a nie przekraczają kwoty wolnej od podatku, należy rozliczyć się z fiskusem. Kwota wolna od podatku to 3091 złotych. Należy pamiętać, że brak złożonej deklaracji PIT grozi karą finansową w wysokości trzech tysięcy złotych.

Który dochód podlega PIT?

Przed rozliczeniem się z fiskusem należy sprawdzić, które dochody są zwolnione z podatku. Taką listę znajdziemy w ustawie o PIT. Do dochodów wolnych od podatku możemy zaliczyć m.in.:

-określone rodzaje odszkodowań;

-świadczenia pomocy społecznej;

-jednorazowe zasiłki z tytułu urodzenia dziecka;

-dodatki do rent rodzinnych;

-dodatki pracodawcy do wypoczynku dzieci;

-dodatki do mieszkań;

-zapomogi otrzymywane z tytułu indywidualnych zdarzeń losowych, klęsk żywiołowych, długotrwałej choroby lub śmierci (jednak w tym wypadku nie może zostać przekroczona kwota 2280 złotych).

Umowa zlecenie a PIT

W przypadku pracy na zlecenie zarobiona kwota będzie zwolniona z podatku, jeśli umowa zlecenie nie została zawarta pomiędzy pracownikiem a pracodawcą oraz jeśli kwota umowy nie będzie przekraczała wartości 200 złotych. Jeśli te dwa warunki zostaną spełnione, dochód nie będzie opodatkowany, a objęty ryczałtem w wysokości 18%. W sytuacji, gdy posiadamy tylko takiego rodzaju dochody, nie będziemy zobowiązani do złożenia deklaracji podatkowej.

Emeryt a rozliczenie

Osoby, które otrzymują z ZUS lub KRUS świadczenia, są zwolnione ze składania deklaracji podatkowej, ponieważ organy wystawiają w ich imieniu PIT-40A i jest on przekazywany do właściwego urzędu skarbowego. W przypadku emerytów, którzy zarabiają dodatkowo, rozliczenie PIT będzie obowiązkowe. Zamiast PIT-40A otrzymują PIT-11 i na jego podstawie muszą wypełnić PIT-36 lub PIT-37.


Licencjonowane artykuły dostarcza Artelis.pl.

Ulga rehabilitacyjna, czyli zwrot kosztów przejazdu

Ulga rehabilitacyjna, czyli zwrot kosztów przejazdu


Autor: anna bobak


Ulga rehabilitacyjna, uprawniająca do zwrotu części kosztów przejazdu, przysługująca na osobę niepełnosprawną, jest w stanie zapewnić odliczenie od dochodów w wysokości nawet 2.280 zł. Przy 18% skali podatkowej możliwe jest odzyskanie z podatku maksymalnie 410,40 zł.


Ulga rehabilitacyjna, zgodnie z decyzją ustawodawcy, przysługuje zarówno osobom niepełnosprawnym, jak i ich opiekunom - osobom dowożącym je na miejsce leczenia lub rehabilitacji. Zgodnie z decyzją ustawodawcy, zwrot podatku przysługuje wyłącznie za dojazdy na niezbędne zabiegi.

Dla kogo ulga rehabilitacyjna?

Osoba niepełnosprawna ma możliwość odliczenia sobie ulgi, jeżeli jest właścicielem albo współwłaścicielem pojazdu. Osobie, która dowozi niepełnosprawne dziecko poniżej 16 roku życia, również przysługuje taka ulga. W rozumieniu przepisów osobami takimi są rodzice dziecka.

Ile można odliczyć?

Ustawodawca ograniczył jednak możliwość korzystania z odliczenia i obecnie jest ono limitowane. Tak jak na początku napisano, maksymalnie można odpisać od dochodu do 2.280 zł. Zgodne z prawem jest natomiast odliczenie sobie ulgi przez obydwoje rodziców na to samo dziecko, jeżeli obydwoje rodzice są współwłaścicielami auta oraz obydwoje dowożą dziecko na rehabilitację lub leczenie. Nie ma przy tym znaczenia fakt, czy małżonkowie rozliczają się indywidualnie, czy wspólnie.

Poświadczenie uprawnienia do ulgi

Urząd skarbowy wymaga, w razie kontroli podatnika, posiadania zaświadczeń o niepełnosprawności oraz o fakcie przebywania na zabiegach leczniczo-rehabilitacyjnych. Nie ma obowiązku dołączania do PIT dowodów potwierdzających prawo do preferencji. Nie są natomiast konieczne udokumentowane wydatki na paliwo. Nie ma co liczyć na to, iż fiskus nie zakwestionuje odliczenia w pełnej kwocie za jeden przejazd na badania lub samochód zakupiony dopiero w grudniu.


Konsultacje prawnicze online - profesjonalne doradztwo na portalu e-prawnik.pl

Licencjonowane artykuły dostarcza Artelis.pl.

Ulga internetowa za 2012 rok

Ulga internetowa za 2012 rok


Autor: anna bobak


Z obowiązujących obecnie przepisów dotyczących odliczenia ulgi podatkowej za internet skorzystaliśmy po raz pierwszy w 2011 roku. W tym roku mamy ostatnią szansę na uzyskanie ulgi na takich samych zasadach.


Przepisy ustawy o podatku dochodowym znów ulegną zmianie i od przyszłego roku ulga internetowa dostępna będzie dla nielicznych.

Po ostatniej nowelizacji zlikwidowana została m.in. konieczność dokumentowania fakturami VAT wydatków za korzystanie z internetu. A zatem - podobnie jak w ubiegłym roku, wystarczającym dokumentem potwierdzającym wysokość wydatków poniesionych na internet będzie zwykły rachunek wystawiony przez uslugodawcę, zawierający dane osobowe obu stron.

Kafejka i internet mobilny

W związku ze wspomnianą nowelizacją możliwe stało się odliczenie podatku za korzystanie z sieci także poza domem - w kafejce oraz poprzez urządzenia mobilne - telefon czy tablet. Przed tą zmianą obowiązywała zasada, zgodnie z którą możliwe było wyłącznie odliczenie wydatków z tytułu użytkowania sieci internet w lokalu lub budynku będącym miejscem zamieszkania podatnika. W wyniku zmian przestało mieć więc znaczenie to, gdzie korzystamy z internetu.

Wydatki w każdej sytuacji muszą być jednak udokumentowane. Warto przy tym wspomnieć, iż wszelkie dowody zapłaty (rachunki, faktury. paragony) należy przechowywać przez okres 5 lat od zakończenia danego roku podatkowego. Jest to nasz obowiązek - w tym okresie fiskus może skontrolować zeznanie podatkowe.

Ulga internetowa w 2013 roku

Dzięki uldze na internet w jej obecnej postaci możemy odliczyć od dochodu wydatki poniesione na korzystanie z sieci do kwoty 760 złotych. Jak wspomniano na wstępie - szykuje się już kolejna nowelizacja przepisów. Zgodnie z nimi z ulgi internetowej za 2013 rok skorzystają wyłącznie osoby, które nigdy wcześniej nie odliczały od dochodu wydatków na internet. Ulga będzie więc miała charakter jednorazowy - przysługiwać będzie tylko na jeden rok.


Jak rozliczyć PIT za 2012 rok - praktyczne porady z prawa podatkowego.

Licencjonowane artykuły dostarcza Artelis.pl.

Jak rozliczyć się przez Internet?

Jak rozliczyć się przez Internet?


Autor: anna bobak


Złożenie zeznania podatkowego za 2012 rok drogą elektroniczną jest szybkie, bezpłatne i bezpieczne. Nie wymaga się przy tym od podatników posiadania kwalifikowanego podpisu elektronicznego.


Ministerstwo Finansów, podobnie jak w poprzednim roku, przygotowało dla podatników dwie propozycje rozliczenia się przez Internet. Możemy wybrać pomiędzy interaktywnymi formularzami, udostępnianymi na stronie internetowej przez resort finansów, a specjalnym programem, który po zainstalowaniu na dysku prywatnego komputera pozwoli wysłać zeznanie w formie elektronicznej. Pobierzemy go również ze strony resortu finansów.

W obydwu przypadkach konieczne jest posiadanie na swoim komputerze zainstalowanego programu Adobe Acrobat Reader w wersji co najmniej 8.1.4. wraz ze specjalną wtyczką. Jeżeli będziemy wypełniać e-deklaracje bez ściągania plików, niezbędna będzie ponadto wtyczka do przeglądarek internetowych Flash Player w wersji co najmniej 9.0.115.

Po prawidłowym zakończeniu procesu, przez który poprowadzi nas program formularza, otrzymamy numer referencyjny. Pamiętajmy, że nie jest on poświadczeniem złożenia PIT za rok 2012.

Jako dowód potwierdzający złożenie deklaracji uznaje się Urzędowe Poświadczenie Odbioru (UPO), które można otrzymać wyłącznie dla dokumentów, które otrzymały status 200-Przetwarzanie dokumentu zakończone poprawnie. Zgodnie z prawem jest to jedyne wiarygodne potwierdzenie faktu złożenie elektronicznego PIT’u.

Zgodnie z prawem podatkowym rozliczyć przez internet mogą się osoby, które będą składać następujące formularze podatkowe: PIT-36, PIT-36L, PIT-37, PIT-38 i PIT-39, a także PIT-16, PIT-16A, PIT-16Z, PIT-19Ai oraz PIT-28.


Praktycze rady prawne online.

Licencjonowane artykuły dostarcza Artelis.pl.

Ulga na krew za 2012 rok

Ulga na krew za 2012 rok


Autor: anna bobak


Podatnicy oddający bezpłatnie krew lub jej składniki w Punkcie Poboru Krwi mogą na koniec roku podatkowego odliczyć od dochodów nawet 3,6 tys. zł. Powszechnie znana ulga na krew to w rzeczywistości darowizna krwi.


Podatnik, który decyduje się odliczyć tę darowiznę, musi pamiętać o obowiązujących limitach. Limit jest bowiem łączny dla darowizny krwi, darowizn na rzecz organizacji pożytku publicznego czy też na cele kultu religijnego. Zgodnie z przepisami ustawy o podatku dochodowym, ulga ta jest odliczeniem w ramach darowizn, których łączna wartość nie może przekroczyć 6% dochodu podatnika. Maksymalne odliczenie możliwe jest zatem, gdy podatnik odlicza wyłącznie ulgę na krew.

Warunki oddawania krwi

Kolejnym limitem jest limit biologiczny. Maksymalne jednorazowe oddanie krwi lub osocza nie może przekroczyć 450 ml. Ponadto mężczyźni mogą oddawać krew maksymalnie 6 razy do roku (co 8 tygodni), a kobiety jedynie 4 razy do roku (co 12 tygodni).

W kwestii osocza sprawa przedstawia się nieco inaczej, gdyż osocza w ciągu roku można oddać nawet 25 litrów. Przerwa pomiędzy kolejnym oddawaniem krwi nie może być krótsza niż 8 tygodni, w przypadku osocza jest to tylko miesiąc.

Warunki skorzystania z ulgi na krew

Za litr oddanej krwi lub osocza można otrzymać aż 130 zł od za rok 2012. Jednak aby było to możliwe, podatnik musi posiadać zaświadczenie z punktu krwiodawstwa o ilości bezpłatnie oddanej krwi lub jej składników. Nie załącza się jednak zaświadczenia w/w do PIT, a przechowuje się je przez okres lat 5 na wypadek kontroli z fiskusa.

Z ekonomicznego punktu widzenia z pominięciem altruistycznych pobudek oddawania krwi i innych płynów bardziej „opłaca” się oddawać osocze, gdyż można go oddać aż 25 litrów w ciągu roku, co po przemnożeniu przez kwotę 130 zł daje łącznie nawet 3.250 zł ulgi za oddane płyny. Osocze odlicza się osobno od krwi. Tak więc mężczyzna oddający 25 litrów osocza i 2 litry krwi może odliczyć ulgę w kwocie maksymalnie 3.601 zł, kobieta zaś w kwocie 3.484 zł.


Porady prawne online - szybka i skuteczna pomoc prawna za pośrednictwem internetu. Sprawdź na e-prawnik.pl.

Licencjonowane artykuły dostarcza Artelis.pl.

Odliczenie darowizny od podatku

Odliczenie darowizny od podatku


Autor: anna bobak


Zgodnie z obowiązującą Ustawą o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie z dnia 24 kwietnia 2003 r. (Dz. U. 2010 r. Nr 234 poz. 1536 ze zmianami) w rozliczeniu podatkowym za rok 2012 podatnik może odliczyć sobie od dochodu darowizny, jakie przekazał na cele charytatywne w minionym roku.


Odliczenie darowizny od podatku nie jest uwarunkowane przekazaniem jej do statusowej organizacji pożytku publicznego, gdyż zgodnie z ustawą istotny jest sam fakt finansowego wspierania podmiotu realizującego cele określone w ustawie. Nie oznacza to jednak, iż każda darowizna będzie możliwa do odliczenia. Nie każdy rodzaj darowizny pozwoli na obniżenie dochodu, od którego płacimy fiskusowi daninę.

Które darowizny można odliczyć?

Podatnik może odliczyć w PIT darowizny przekazane między innymi na cele:

- działalności na rzecz integracji i reintegracji zawodowej i społecznej osób zagrożonych wykluczeniem społecznym;

- podtrzymywania i upowszechniania tradycji narodowej, pielęgnowania polskości oraz rozwoju świadomości narodowej, obywatelskiej i kulturowej;

- ochrony i promocji zdrowia;

- promocji zatrudnienia i aktywizacji zawodowej osób pozostających bez pracy i zagrożonych zwolnieniem z pracy;

- działalności na rzecz osób w wieku emerytalnym;

- działalności wspomagającej rozwój techniki, wynalazczości i innowacyjności oraz rozpowszechnianie;

- nauki, szkolnictwa wyższego, edukacji, oświaty i wychowania;

- kultury, sztuki, ochrony dóbr kultury i dziedzictwa narodowego;

- ekologii i ochrony zwierząt oraz ochrony dziedzictwa przyrodniczego;

- porządku i bezpieczeństwa publicznego;

- upowszechniania i ochrony wolności i praw człowieka oraz swobód obywatelskich, a także działań wspomagających rozwój demokracji;

- pomocy ofiarom katastrof, klęsk żywiołowych, konfliktów zbrojnych i wojen w kraju i za granicą;

- działalności na rzecz integracji europejskiej oraz rozwijania kontaktów i współpracy między społeczeństwami;

- pomocy Polonii i Polakom za granicą;

- promocji Rzeczypospolitej Polskiej za granicą; przeciwdziałania uzależnieniom i patologiom społecznym.

Ile można odliczyć z tytułu darowizn?

Zgodnie z przepisami możemy maksymalnie odliczyć 6% tego, co przekazaliśmy, a maksymalne odliczenie możliwe jest wówczas, gdy nie korzystamy z odliczenia innych darowizn. Limit jest łączny dla darowizny krwi, darowizn na cele kultu religijnego, a także na rzecz pożytku publicznego.


e-prawnik.pl - profesjonalne doradztwo prawne oraz baza przydatnych dokumentów do pobrania.

Licencjonowane artykuły dostarcza Artelis.pl.

Kto się rozlicza przez PIT-28?

Kto się rozlicza przez PIT-28?


Autor: anna bobak


Osoby, które będą rozliczać się poprzez formularz PIT-28, to podatnicy, którzy prowadzą pozarolniczą działalność gospodarczą (także w formie spółki cywilnej lub jawnej), osiągają przychody z tytułu umowy najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze.


Zgodnie z prawem większość podatników musi przesłać fiskusowi roczną deklarację za ubiegły rok do dnia 30 kwietnia danego roku, jednak osoby rozliczające się poprzez PIT-28 mają czas jedynie do 31 stycznia.

Wybór odpowiedniego załącznika
Należy pamiętać o tym, iż jeżeli ktoś uzyskał dodatkowe przychody z działalności prowadzonej na własne nazwisko lub z najmu, to dodatkowo do wspomnianego formularza należy dołączyć odpowiednie załączniki w postaci PIT-28/A. A w sytuacji, gdy przychody wynikały z działalności prowadzonej w formie spółki, konieczne będzie wypełnienie formularza PIT-28/B.

Jeżeli podatnik zdecyduje się ponadto na odliczenie ulgi na wydatki mieszkaniowe, powinien skorzystać z załącznika PIT/D. Inne ulgi rozlicza się poprzez załącznik PIT/0.

Jak złożyć PIT-28
PIT-28 ma pewne ograniczenia, między innymi nie można za jego pomocą rozliczyć się wspólnie z małżonkiem lub też jako samotny rodzic. Dla osób, które są ryczałtowcami, jest możliwość przekazania 1% na rzecz organizacji pożytku publicznego oraz wysłania swojej deklaracji drogą elektroniczną.

Jeżeli podatnik będzie chciał rozliczyć się na innych zasadach, to wówczas powinien powiadomić fiskusa o tym fakcie do 20 stycznia, inaczej również w przyszłym roku będzie zobligowany do wypełnienia PIT-28.

PIT-28 można złożyć elektronicznie, osobiście w urzędzie lub przesłać pocztą. Osoby decydujące się na skorzystanie z usług poczty powinny pamiętać, iż w przypadku wysłania zeznania listem poleconym za datę jego złożenia uważa się datę stempla pocztowego, a w przypadku listu zwykłego decyduje data wpływu do urzędu.


Sprawdź jak rozliczyć PIT za 2012 rok: e-prawnik.pl/warto-wiedziec/pity-2012/

Licencjonowane artykuły dostarcza Artelis.pl.

PIT a odszkodowanie

PIT a odszkodowanie


Autor: anna bobak


Rozliczając PIT 2012, w niektórych przypadkach można odliczyć sobie odszkodowanie. Wszystko zależy jednak od tego, za co pieniądze zostały przyznane.


Przykładowo odszkodowanie wypłacone za mobbing w pracy czy też za niesłuszne aresztowanie zostało zwolnione z konieczności zapłaty podatku. Podatek od odszkodowania należy natomiast odprowadzić za odprawę, przyznaną przy odejściu z pracy, o ile przyczyna zwolnienia była niezależna od pracownika.

Kiedy zapłacimy podatek od odszkodowania

Zgodnie z treścią ustawy o PIT, wolne od podatku dochodowego są wszelkie otrzymane odszkodowania oraz zadośćuczynienia, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw. Wyjątek tutaj stanowią:
- określone w prawie pracy odprawy i odszkodowania z tytułu skrócenia okresu wypowiedzenia umowy o pracę;
- odprawy pieniężne wypłacane na podstawie przepisów o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników;
- odprawy i odszkodowania z tytułu skrócenia okresu wypowiedzenia funkcjonariuszom pozostającym w stosunku służbowym;
- odszkodowania przyznane na podstawie przepisów o zakazie konkurencji;
- odszkodowania wynikające z zawartych umów lub ugód innych niż ugody sądowe.

Podstawa prawna

Jeżeli już rozliczamy odszkodowanie, w zeznaniu podatkowym PIT należy je rozliczać według zasad ogólnych. Gdy taka rekompensata jest opodatkowana, należy wskazać ją w rocznej deklaracji. Podstawą prawną jest ustawa z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych - Dz. U. 2012 r. poz. 361 ze zm.


Usługi prawne online w portalu e-prawnik.pl - praktyczne porady prawne dla przedsiębiorców i osób fizycznych.

Licencjonowane artykuły dostarcza Artelis.pl.

Ulgi podatkowe tylko po dodaniu załącznika

Ulgi podatkowe tylko po dodaniu załącznika


Autor: anna bobak


Pomimo iż większość z podatników ma czas na złożenie zeznania podatkowego PIT do 30 kwietnia 2013 roku, warto już teraz pomyśleć o swoim rozliczeniu, zamiast zostawiać je na ostatnią chwilę.


Jeżeli chcemy skorzystać z ulgi, pamiętajmy o tym, aby wraz z zeznaniem dostarczyć fiskusowi odpowiedni załącznik. Fiskus sam nie odliczy ulgi podatkowej - jest to obowiązek podatnika. Dlatego warto wiedzieć wcześniej, co można odliczyć w rozliczeniu podatkowym i w jaki załącznik należy się zaopatrzyć. Dzięki załącznikom możemy odliczyć ulgę za Internet, za wychowanie dziecka, darowizny na cele charytatywne, ulgę za oddawanie krwi w punktach krwiodawstwa etc.


Resort finansów przypomina, iż jeśli z odliczeń korzysta zarówno mąż, jak i żona, należy wypełnić odpowiednie pozycje podatnik oraz pozycje małżonek. W sytuacji, gdy małżonkowie opodatkowują swoje dochody indywidualnie, załącznik PIT/O wypełnia i dołącza do swojego zeznania osoba korzystająca z ulgi.

Jak pokazują statystyki, najczęściej wypełnianym załącznikiem do PIT jest formularz PIT/O. PIT/O dodajemy m.in. do deklaracji PIT-37, PIT-36 czy też PIT-28. Wśród ulg, które odliczymy poprzez załącznik PIT/O, znajdują się darowizny przeznaczone na cele pożytku publicznego, na cele krwiodawstwa, na cele kultu religijnego. Łącznie suma darowizn nie może przekroczyć 6 proc. zeszłorocznego dochodu.

Poprzez wspomniany załącznik odliczymy też wydatki na cele rehabilitacyjne oraz kwoty wykorzystane na wydatki związane z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych. Odliczyć można także zwrot nienależnie pobranych świadczeń, które uprzednio zwiększyły dochód podlegający opodatkowaniu (w kwotach uwzględniających podatek), jeżeli zwroty te nie były potrącone przez podatnika.

Najczęściej formularz PIT/O wykorzystywany jest to rozliczenia wydatków za Internet. Odliczenie takie nie może przekroczyć 760 zł w roku podatkowym.

Kolejne zastosowanie formularza to odliczenia: kwoty przeznaczonej na kupno nowych technologii; wpłaty na indywidualne konto zabezpieczenia emerytalnego (IKZE - po raz pierwszy z tej ulgi skorzystamy właśnie w zeznaniu składanym za 2012 rok); ulgi przeznaczonej na wykształcenie albo zatrudnienie uczniów w celu przygotowania zawodowego; składki ZUS wynikające z umowy aktywizacyjnej, która została zawarta z osobą bezrobotną; czy wreszcie ulgę prorodzinną (na jedno dziecko roczny limit wynosi 1.112,04 zł).

Często podatnicy korzystają także podczas składania rocznych zeznań z druków PIT/B oraz PIT/ZG. Pierwszy dotyczy dochodu lub straty z pozarolniczej działalności gospodarczej, drugi osób, które uzyskały dochód za granicą i może on stanowić załącznik do PIT-36, PIT-36L, PIT-38 oraz PIT-39.


Pity 2012 - praktyczne wskazówki na temat składania rocznych zeznań podatkowych.

Licencjonowane artykuły dostarcza Artelis.pl.

Formy opodatkowania osób fizycznych, prowadzących działalność gospodarczą

Formy opodatkowania osób fizycznych, prowadzących działalność gospodarczą


Autor: MMSS


Osoba rozpoczynająca prowadzenie działalności gospodarczej może wybrać jedną z kilku form opodatkowania. Przed takim wyborem każdy powinien zastanowić się, która z nich najlepiej zoptymalizuje podatkowo jego biznes.


Każda osoba rozpoczynająca działalność gospodarczą musi wybrać formę opodatkowania. W wyborze tym może pomóc biuro rachunkowe. Z podatku dochodowego można rozliczać się w dwóch formach:
1. W formie zryczałtowanej - rozrożniamy tutaj dwie formy opodatkowania uregulowane ustawą z dnia 20 listopada 1998 roku o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne:
a) karta podatkowa - to zdecydowanie najprostsza forma opodatkowania, zalecana osobom niedoświadczonym, a więc rozpoczynającym działalność gospodarczą po raz pierwszy. Wysokość podatku w przypadku wyboru tej formy opodatkowania nie zależy od faktycznie osiągniętych dochodów lub przychodów, lecz jest ustalona przez urząd skarbowy w drodze decyzji. Należy pamietać, że nie każda działalność gospodarcza może być opodatkowana w tej formie. Wykaz działalności gospodarczych, które dają możliwość opodatkowania w formie karty podatkowej, został zamieszczony w załączniku do ww. ustawy. Jest to forma opodatkowania korzystna dla wszystkich tych, którzy będą osiągać relatywnie wysokie przychody przy niskich kosztach ich uzyskania (niestety, podatnik będzie musiał płacić podatek również w sytuacji, kiedy to będzie ponosił straty z działalności gospodarczej);
b) ryczałt od przychodów ewidencjonowanych - to także bardzo prosta metoda rozliczania się z fiskusem. Podatek dochodowy opłacany jest od uzyskanego przychodu według obowiązujących stawek: 20%, 17%, 8,5%, 5,5% i 3%. Ryczałtowiec nie może odliczać kosztów od przychodu. Jest to korzystna forma opodatkowania dla tych, którzy osiągają bardzo duże przychody przy małych kosztach ich uzyskania. Aby wybrać tę formę opodatkowania, należy powiadomić o tym urząd skarbowy.
2. Na zasadach ogólnych uregulowanych w ustawie z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych. Tutaj także mamy dwie możliwości opodatkowania:
a) opodatkowanie dochodów według skali podatkowej - obecnie skala podatkowa to 18% dla dochodów w wysokości do 85.528 zł i 32% dla dochodów powyżej 85.528 zł. W tym sposobie opodatkowania podatnik może odliczać kwotę wolną od podatku, ulgi, a także może rozliczać się wspólnie z małżonkiem. Jest to bardzo korzystna forma opodatkowania dla osób prowadzących działalność gospodarczą, z której dochód w ciągu roku nie przekracza 86 tys. złotych, czyli nie przekracza I progu podatkowego.
b) opodatkowanie dochodów wg. stałej stopy 19% - nie mamy tutaj możliwości skorzystania z ulg (np. na dzieci), rozliczania się z małżonkiem. Ta forma opodatkowania jest bardzo korzystna w przypadku osiągania bardzo dużych dochodów (dochody to przychody minus koszty ich uzyskania). Należy pamiętać, że o tej formie opodatkowania działalności gospodarczej podatnik musi poinformować urząd skarbowy.


www.otobiurarachunkowe.pl

Licencjonowane artykuły dostarcza Artelis.pl.

Rezydentura podatkowa w Wielkiej Brytanii

Rezydentura podatkowa w Wielkiej Brytanii


Autor: Dawid M.


Polacy nie mają obowiązku informowania polskiego Urzędu Skarbowego o zmianie statusu rezydencji podatkowej. Dzięki temu, że Polska ratyfikowała Konwencję z Wielką Brytanią oraz Irlandią w sprawie podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od zysków majątkowych.


Polacy mogą rozliczać swoje podatki zgodnie z zasadą wyłączenia z progresją.

Oznacza to, że pracując w Wielkiej Brytanii, nie musisz opłacać w Polsce podatku od dochodów uzyskanych za granicą. Dochód jest opodatkowany tylko jeden raz, w tym kraju, w którym został osiągnięty. Jeśli pracowałeś w danym roku podatkowym zarówno w Polsce, jak i w Wielkiej Brytanii, wówczas stosowana jest stawka podatku po uwzględnieniu dochodu całościowego, z pracy w Polsce oraz w UK.

Rezydentem podatkowym może zostać osoba, która:
• zamierza i będzie pracowała w Wielkiej Brytanii przez minimum 2 lata,
• planuje pozostać w UK nie krócej niż 3 lata

lub
• posiada w Wielkiej Brytanii mieszkanie, dom lub ziemię,
• wynajmie mieszkanie w UK przez co najmniej 3 lata.

Status rezydenta podatkowego w Anglii, Szkocji, Walii lub Irlandii Północnej nie zmienia Twojego statusu podatkowego w Polsce. Pozostaje też bez wpływu na posiadanie polskiego obywatelstwa.

W celu uzyskania statusu rezydenta podatkowego powinieneś złożyć formularz P86 (ustala przysługujące ulgi podatkowe), DOM1 – domicile residence (określa miejsce, w którym dana osoba chce mieszkać). Po tym możesz starać się o dokument potwierdzający rezydencję podatkową, wydawany przez urząd HM Revenue & Customs.

Aby zyskać pewność, że nie będziesz musiał płacić podatków podwójnie, powinieneś zadbać o to, by otrzymać z HM Revenue & Customs potwierdzenie rezydencji podatkowej dla Urzędu Skarbowego w Polsce. Aby uniknąć nieporozumień ze skarbówką, warto jest też zrezygnować z polskiego meldunku.


Kancelaria Adwokacka Wielka Brytania - Skuteczny Prawnik

Licencjonowane artykuły dostarcza Artelis.pl.

Podmioty powiązane. Jak nieodpłatne świadczenia zwiększają ryzyko podatkowe?

Podmioty powiązane. Jak nieodpłatne świadczenia zwiększają ryzyko podatkowe?


Autor: JACEK TRUSIŃSKI


Podmioty powiązane zazwyczaj nie identyfikują właściwie ryzyk podatkowych wynikających z realizacji nieodpłatnych świadczeń we wzajemnych stosunkach. Poniższy tekst jest próbą zwrócenia uwagi na wiążące się z takimi praktykami niebezpieczeństwa i sposoby ich ograniczenia.


Od chwili kiedy zacząłem zajmować się podatkami (a było to wieki temu :) ) zawsze wiedziałem, że nieodpłatne świadczenia w obrocie gospodarczym to temat nader śliski.

Zazwyczaj owa „śliskość” dotyczy wyłącznie odbiorcy, który musi rozpoznać wartość uzyskanego nieodpłatnie świadczenia jako przychód do opodatkowania podatkiem dochodowym.

Niestety w przypadku nieodpłatnych świadczeń pomiędzy powiązanymi przedsiębiorcami, skutki „wspaniałomyślności” mogą dotknąć również samego donatora. Jeśli wziąć pod uwagę, że tego rodzaju „nieodpłatne” transakcje występują w obrocie bardzo często - warto im się przyjrzeć nieco dokładniej.

Co to właściwie jest nieodpłatne świadczenie?

Ustawy podatkowe nie definiują tego pojęcia.

Zgodnie z orzecznictwem administracyjnym termin „nieodpłatne świadczenie” – w dużym uproszczeniu - obejmuje wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie darmowych korzyści od innego podmiotu.

W przypadku spółek niezależnych (niepowiązanych) przychód powstaje po stronie firmy, która je otrzymuje. .

Jeżeli firma otrzymująca nieodpłatne świadczenie nie wykaże przychodu, organ podatkowy będzie mógł określić jego wartość na podstawie cen rynkowych

Sytuacja jest inna w przypadku podmiotów powiązanych. Jeżeli przeprowadzają transakcję bez wynagrodzenia, ryzyko podatkowe pojawia się po obu stronach.

Pracownicy aparatu ucisku podatkowego mają wtedy prawo oszacować dochód, jaki powstałby, gdyby transakcja przeprowadzona została na warunkach rynkowych, również w przypadku spółki, która dokonuje świadczenia.

Różnica między dochodem oszacowanym przez fiskusa a zadeklarowanym przez firmę może być opodatkowana 50 % stawką.

Jak się przed tym bronić?

Odpowiedź pozostawiam Tobie...


Jacek Trusiński - radca prawny, ekspert podatkowy, wspólnik - szef praktyki podatkowej w Kancelarii Pałucki Trusiński Prawo i Podatki Sp. j. w Warszawie, prelegent doradca UNDP, autor bloga podatkowego www.ceny-transferowe-blog.pl.

Licencjonowane artykuły dostarcza Artelis.pl.

Czym jest SOLVIT?

Czym jest SOLVIT ?


Autor: Piotr Henke


SOLVIT jest bezpłatnym i nieformalnym systemem, który pośredniczy w rozwiązywaniu konkretnie zaistniałych problemów - sporów z administracją publiczną innego państwa członkowskiego UE (oraz Norwegii, Lichtensteinu i Islandii), powstałych w związku z niewłaściwym stosowaniem przepisów prawa UE.


SOLVIT rozpoczął swoją działalność w lipcu 2002 r. i od tego momentu coraz więcej obywateli i przedsiębiorców korzysta z pomocy systemu. W 2010 r. SOLVIT rozwiązał 90% zgłoszonych spraw. W Polsce, Centrum SOLVIT funkcjonuje od maja 2004 r. i działa w Departamencie Spraw Europejskich w Ministerstwie Gospodarki
Jakie problemy można zgłaszać do SOLVIT
wynikające z naruszenia prawa UE z zakresu rynku wewnętrznego spowodowane przez administrację innego państwa członkowskiego zawierające element transgraniczny (np. polski obywatel ma problemy z urzędem francuskim)
SOLVIT nie może zająć się problemem, jeśli:
nie ma on charakteru „transgranicznego” (np. problem polskiego obywatela z polskim organem administracji) dotyczy relacji między przedsiębiorcami dotyczy relacji konsument-przedsiębiorca postępowanie sądowe zostało już wszczęte.
Jak działa SOLVIT
System funkcjonuje na podstawie sieci Centrów SOLVIT utworzonych we wszystkich państwach członkowskich, współpracujących ze sobą za pośrednictwem internetowej bazy danych. Po przedstawieniu sprawy do SOLVIT, Centrum SOLVIT w kraju wnioskodawcy (zwane Zgłaszającym Centrum SOLVIT) najpierw analizuje i sprawdza informacje zawarte we wniosku, aby upewnić się, że problem rzeczywiście dotyczy niewłaściwego stosowania przepisów rynku wewnętrznego, oraz że wszystkie niezbędne informacje zostały przekazane. Następnie wprowadza sprawę do internetowej bazy danych, co pozwala przekazać ją automatycznie do Centrum SOLVIT w państwie członkowskim, w którym wystąpił dany problem (zwanego Prowadzącym Centrum SOLVIT). Oba Centra SOLVIT współpracują ze sobą, próbując rozwiązać problem, a wnioskodawca jest informowany o postępach sprawy, jak i o zaproponowanym rozwiązaniu. Czas przewidziany na znalezienie rozwiązania danej sprawy wynosi 10 tygodni.
SOLVIT jest nieformalnym systemem rozwiązywania problemów, i dlatego też działa o wiele szybciej w porównaniu do formalnych procedur. Wnioskodawca nie ma obowiązku zaakceptowania proponowanego rozwiązania, ale nie ma również możliwości jego formalnego zakwestionowania w ramach SOLVIT. Niemniej jednak, jeżeli dany problem pozostaje nierozwiązany lub zaproponowane rozwiązanie nie jest satysfakcjonujące dla wnioskodawcy, może on nadal dochodzić swoich praw na drodze sądowej przed sądem krajowym lub wnieść formalną skargę do Komisji Europejskiej.
Dotychczas SOLVIT zajmował się przede wszystkim problemami w następujących obszarach:
zabezpieczenie społeczne zezwolenia na pobyt uznawanie kwalifikacji zawodowych dostęp do edukacji prawo do głosowania prawo jazdy rejestracja pojazdów silnikowych kontrole graniczne dostęp produktów do rynku dostęp do rynku usług podjęcie działalności na własny rachunek podatek VAT, akcyza swobodny przepływ kapitału lub płatności.


Piotr Henke

Licencjonowane artykuły dostarcza Artelis.pl.

VAT w UE

VAT w UE


Autor: Piotr Henke


Przyjęta w Unii konstrukcja podatku od wartości dodanej; jego przedmiot, podstawa i sposób naliczania, są podobne jak w Polsce, ponieważ wzorowaliśmy się na unijnych regulacjach. W 1993 r. UE zaleciła krajom członkowskim podniesienie podstwowej stawki VAT do 15%.


Lista towarów i usług potraktowanych takim ulgowym VAT-em obejmuje m.in. dostawy gazu ziemnego, żywność i napoje (z wyjątkiem alkoholowych), ziarno, zwierzęta, dostawy wody, sprzęt medyczny, transport pasażerski, usługi biblioteczne, bilety teatralne, usługi hotelowe, sprzęt rolniczy, a także ubrania i obuwie dziecięce (jeśli stawka obniżona obowiązywała już wcześniej). Od obowiązku podwyższania stawek są jednak wyjątki, np. Grecja uzyskała prawo utrzymania obniżonego VAT na niektórych mniej rozwiniętych i trudno dostępnych wyspach. Ma to ich mieszkańcom zrekompensować wysokie koszty transportu towarów.
Podnosząc podatki, Unia jednocześnie zakazała pobierania powszechnego niegdyś na Zachodzie podwyższonego VAT od dóbr luksusowych, ale wprowadzanie w życie tego przepisu nie przebiega zbyt szybko. W unijnych planach przewiduje się wprowadzenie zakazu odliczania przez przedsiębiorstwa VAT od zakupu i kosztów używania firmowych samochodów osobowych, kosztów podróży służbowych i niektórych wydatków reprezentacyjnych.Podstawowa stawka polskiego VAT z nawiązką spełnia warunki UE, to samo dotyczy obniżonej stawki dla eksportu.
Rolnicy mają prawo wyboru systemu opodatkowania między ryczałtowym zwrotem podatku VAT a rozliczaniem się na zasadach ogólnych. Rolnicy, którzy wybiorą ryczałtowy zwrot podatku VAT nie będą wystawiać faktur i nie będą prowadzić księgowości. Muszą natomiast posiadać konto bankowe, na które odbiorcy będą przelewać pieniądze za dostarczony towar i przechowywać przez pięć lat faktury. Poza tym nie będą mieć żadnych obowiązków względem urzędów skarbowych.Formę rozliczenia na zasadach ogólnych mogą wybrać tylko ci rolnicy, którzy w poprzedni roku mieli ponad 20 tyś. PLN obrotów. Rolnicy, którzy wybiorą zasady ogólne zobowiązani są do wystawiania faktur, a raz na miesiąc lub kwartał wypełnią deklarację podatkową (bilans wydatków i dochodów) i złożą ją w urzędzie skarbowym.
Jeśli okaże się, że w danym okresie wartość VAT ze sprzedaży jest większa od wartości VAT z zakupów, to różnica ta musi zostać odprowadzona do urzędu; w odwrotnej sytuacji urząd zwróci rolnikowi tę różnicę.Zmienić się będzie musiał stosunkowo wysoki dziś limit (80 tyś. zł) obrotu rocznego, zwalniający podmiot gospodarczy z obowiązku doliczania do swoich cen podatku od wartości dodanej. W UE limit wynosi tylko 5000 euro (ok. 21 tyś. zł), ale nawet państwa należące do Unii podnoszą go dość powoli. Niemniej jednak trzeba się liczyć z tym, że za kilka lat drobni polscy przedsiębiorcy będą musieli zdobyć umiejętność rozliczania VAT.
Dla wielu z nich odprowadzanie go oznaczać będzie konieczność podniesienia cen lub ograniczenia własnej marży. Polska wprowadziła Ustawą o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym z dnia 7 maja 1999 r., umożliwiającą zwrot VAT-u dla cudzoziemców, kupującychtowary na jej terytorium. Zmniejszy to zapewne wielkość szarej strefy - obcokrajowcy będą bowiem żądać rachunków.Konieczne stanie się ujednolicenie VAT na towary i usługi krajowe i zagraniczne. Do- stosujemy się w ten sposób do unijnego zakazu dyskryminacji importu.
Firmy krajowe korzystające z preferencji, wytwarzające ciągniki i przyczepy rolnicze oraz aparaty słuchowe, stracą parasol ochronny. Kupujących usługi za granicą ucieszy natomiast wiadomość, że uzyskają możliwość odliczenia zapłaconego za nie podatku.W Polsce VAT-u od luksusu nie mamy, więc nie będzie kłopotów ze znoszeniem stawki podwyższonej. Jej rolę pełni jednak akcyza, którą można u nas nakładać na dobra wydające się polskiemu ustawodawcy zbytkiem.


Weryfikacja numeru VAT

Licencjonowane artykuły dostarcza Artelis.pl.

Doradca podatkowy

Doradca podatkowy


Autor: Monika Ł.


Obowiązki podatkowe mogą wydawać się nie lada wyzwaniem. PIT – y, księgi podatkowe, deklaracje, zeznania. Uf, aż głowa boli od myślenia na temat tabelek czy cyferek. Na szczęście jest ktoś, kto zna ten podatkowy światek i chętnie nam pomoże.


Doradca podatkowy jest to zawód zaufania publicznego, który został powołany 1 stycznia 1997 ustawą z dnia 5 lipca 1996 r. o doradztwie podatkowym. Ustawa ta określa czynności doradztwa podatkowego.

Nie tak łatwo obrać zawód doradcy podatkowego, bo ten zawód wykonywać mogą tylko osoby fizyczne, które uzyskałay wpis na listę doradców publicznych prowadzoną przez Krajową Radę Doradców Podatkowych bądź osoby prawne wpisane do prowadzonego przez ministra właściwego do spraw finansów publicznych rejestru osób prawnych uprawnionych do wykonywania doradztwa podatkowego. Żeby starać się o wpis, najpierw trzeba zdać egzamin, który składa się z części pisemnej i ustnej. Dopiero po uzyskaniu pozytywnego wyniku z części pierwszej, kandydat na doradcę podatkowego, może przystąpić do części II. Osoby, które wykonują ten zawód bez uprawnień, podlegają karze grzywny.


Do zadań dorady podatkowego należą:
- na zlecenia podatników, płatników i inkasentów udzielnie im, bądz na ich rzecz porad podatkowych, opinii i wyjaśnień z zakresu ich obowiązków podatkowych,
- w imieniu podatników, płatników i inkasentów i na ich rzecz , prowadzenie ksiąg podatkowych i innych ewidencji do celów podatkowych oraz udzielenie im pomocy w tym zakresie;
- sporządzanie zeznań i deklaracji podatkowych lub udzielanie pomocy w tym zakresie, podatnikom, płatnikom i inkasentom i na ich rzecz.


Ponadto, doradca prawny może występować jako pełnomocnik w postępowaniu w zakresie sądowej kontroli decyzji administracyjnych w sprawach dotyczących obowiązków podatkowych. Jak również jest on uprawniony do prowadzenia ksiąg rachunkowych.




Licencjonowane artykuły dostarcza Artelis.pl.

Prawo podatkowe - VAT a handel złomem

Prawo podatkowe - vat a handel złomem


Autor: Marcin Barański3


Ustawa z dnia 18 marca 2011 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy – Prawo o miarach, wprowadziła zmiany w ustawie z dnia 11 marca 2004 w zakresie handlu złomem. Od 1 kwietnia 2011 r. w przypadku handlu złomem obowiązuje mechanizm samoopodatkowania.


Ustawa z dnia 18 marca 2011 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy – Prawo o miarach, wprowadziła zmiany w ustawie z dnia 11 marca 2004 w zakresie handlu złomem. Od 1 kwietnia 2011 r. w przypadku handlu złomem obowiązuje mechanizm samoopodatkowania. Polega on na tym, że dostawca nie wykazuje na swoich fakturach należnego podatku VAT lecz fakturuje dostawę złomu w kwocie netto. Natomiast nabywca ma obowiązek do samoopodatkowania tego nabycia. Nabywca dokonuje rozliczenia podatku VAT na zasadach podobnych do WNT (wewnątrzwspólnowego nabycia towarów) czy importu usług. Wystawia fakturę wewnętrzną a podatek należny od nabycia przekształci się u niego w podatek naliczony i podlegać będzie rozliczeniu w tej samej deklaracji podatkowej.
Żadnych wpływów do budżetu z tego tytułu nie będzie!

Ponadto z ustawy usunięto przepis mówiący o szczególnym momencie powstania obowiązku podatkowego dla dostaw złomu (wykreślenie z art. 19 ust.13 punktu 5). Zatem dla transakcji z tytułu dostaw złomu obowiązek podatkowy powstaje na zasadach ogólnych czyli z chwilą wydania towaru. Podstawą opodatkowania w tym przypadku jest kwota, którą nabywca jest zobowiązany zapłacić dostawcy.

Wprowadzając powyższe zmiany o opodatkowaniu obrotu złomem ustawodawca, nie określił w ustawie definicji tego pojęcia. Wiadomo, że nie jest to „złom” w rozumieniu statystyki publicznej. Wynika to wprost z art. 5a ustawy o VAT, bowiem art. 17 ust. 1 pkt 7 nie powołuje się na przepisy statystyczne. Czyli pojęcie to należy rozumieć potocznie. Co zatem należy rozumieć pod pojęciem „złomu” w rozumieniu przepisów ustawy o VAT?
Bezspornie pojęcie to obejmuje wszelkiego rodzaju towary z metalu, które są nie tylko odpadami (bo to oczywiste), ale mają również tego rodzaju przeznaczenie.
Zatem istotą problemu, będzie przeznaczenie towaru, który będzie przedmiotem dostawy. Jeżeli towar jest „przeznaczony na złom” i to przeznaczenie jest celem czynności dostawcy, to ma tu zastosowanie wspomniany art. 17 ust. 1 pkt 5 ustawy. Jest to jedyny możliwy sposób wykładni tego przepisu.

Przykład: jeżeli odzyskane w wyniku rozbiórki materiały budowlane np. tregry, są sprzedawane „jako złom”, czyli w celu ich przetopienia w hucie, należy wystawić fakturę netto. A gdy sprzedaje się je w celu ponownego użycia jako materiał budowlany, to należy wystawić fakturę ze stawką 23%.

Istotą jest – jak to najczęściej bywa w podatkach – przeznaczenie podatkowe. Nieco inaczej należy postąpić w przypadku „produkcji” złomu: gdy ktoś kupuje bloczki betonowe, które następnie kruszy w celu odzysku stali, to oczywiście „produkuje złom”, więc jest to czynność nieopodatkowana i nie trzeba wystawiać faktury wewnętrznej z tego tytułu. Ten, kto sprzedaje owe bloczki, musi zdecydować, czy mają one przeznaczenie do odzysku złomu (faktura netto), czy mają przeznaczenie użytkowe (23% VAT-u): w pewnym przypadku nabywca staje się podatnikiem z tytułu zakupu.

Jak wynika z analizy znowelizowanych przepisów ustawy o VAT handlujący złomem mogą mieć kłopoty z dokonaniem oceny czy dostawa towarów to dostawa złomu, czy też dostawa gotowych produktów opodatkowanych stawką podstawową.


WIndykacja i Prawo podatkowe

Prawo podatkowe

Licencjonowane artykuły dostarcza Artelis.pl.

Zakończenie działalności gospodarczej a podatki

Zakończenie działalności gospodarczej a podatki


Autor: Andrzej Łopka


Przedsiębiorca ma prawo w dowolnym czasie zakończyć prowadzenie działalności gospodarczej. Omówię zakończenie działalności jednoosobowej, prowadzonej na własne nazwisko, czynnego podatnika VAT, opodatkowanego podatkiem dochodowym na zasadach ogólnych, prowadzącego podatkową księgę przychodów i rozchodów.


W normalnych warunkach, kiedy zaprzestanie nie następuje na skutek śmierci przedsiębiorcy, obowiązki prowadzącego działalność rozpoczynają się co najmniej 7 dni przed planowanym zakończeniem. Zgodnie z § 28 ust. 4 rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów, podatnik jest obowiązany zawiadomić naczelnika urzędu skarbowego (właściwego według miejsca zamieszkania), o zamiarze dokonania spisu z natury z powodu likwidacji, w terminie co najmniej siedmiu dni przed datą sporządzenia tego spisu. Spis obejmuje: towary handlowe, materiały (surowce) podstawowe i pomocnicze, półwyroby, produkcję w toku, wyroby gotowe, braki i odpady oraz wyposażenie. Spis z natury powinien obejmować również towary stanowiące własność podatnika, znajdujące się w dniu sporządzenia spisu poza zakładem podatnika, a także towary obce znajdujące się w zakładzie podatnika. Towary obce nie podlegają wycenie. Podatnik jest obowiązany wycenić materiały i towary handlowe objęte spisem z natury według cen zakupu lub nabycia albo według cen rynkowych z dnia sporządzenia spisu, jeżeli są one niższe od cen zakupu lub nabycia; spis z natury półwyrobów (półfabrykatów), wyrobów gotowych i braków własnej produkcji wycenia się według kosztów wytworzenia, a odpadów użytkowych, które w toku działalności utraciły swoją pierwotną wartość użytkową, wycenia się według wartości wynikającej z oszacowania uwzględniającego ich przydatność do dalszego użytkowania.

Tak sporządzony i wyceniony spis (bez uwzględniania składników wyposażenia) będzie służył do wyliczenia dochodu z działalności gospodarczej za okres od początku roku do dnia zaprzestania wykonywania działalności czyli do jej likwidacji. Jak wyliczyć ten dochód, znajdziemy w art. 24 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z tym przepisem dochodem lub stratą z działalności będzie różnica między przychodem a kosztami jego uzyskania, wykazanymi w podatkowej księdze, powiększona o spis z natury na początek roku i pomniejszona o spis z natury na dzień likwidacji. Jeżeli wartość wyliczenia będzie liczbą dodatnią, oznacza, że osiągnęliśmy dochód i musimy wyliczyć ewentualny podatek dochodowy oraz go uiścić do 20 dnia następnego miesiąca lub kwartału (w zależności jaką formę zapłaty mamy zgłoszoną w urzędzie skarbowym). Rzecz jasna, uwzględniamy zaliczki zapłacone wcześniej, nie zapomnijmy o odliczeniu składek na własne ubezpieczenie zdrowotne. W następnym roku, do 30 kwietnia mamy obowiązek złożyć zeznanie o dochodach PIT-36 lub PIT-36L wraz z załącznikiem PIT-B i ostatecznie rozliczyć naszą działalność.

Odrębną powinnością przedsiębiorcy jest dodany od 1 stycznia 2011r obowiązek sporządzenia tzw. wykazu pozostałych na dzień zakończenia działalności składników majątku. Tak stanowi art. 24 ust.3a ustawy zasadniczej. Generalnie wykaz ten zawiera wszystkie składniki z poprzednio omawianego spisu oraz wszystkie środki trwałe i wartości niematerialne i prawne, ujęte w ewidencji środków trwałych. Wykaz powinien zawierać co najmniej: liczbę porządkową, określenie (nazwę) składnika majątku, datę nabycia składnika majątku, kwotę wydatków poniesionych na nabycie składnika majątku oraz kwotę wydatków poniesionych na nabycie składnika majątku zaliczoną do kosztów uzyskania przychodów, wartość początkową, metodę amortyzacji, sumę odpisów amortyzacyjnych. Przez 6 lat musimy pilnować co stanie się z tymi składnikami. Jeżeli będziemy zbywać te składniki, to musimy transakcje wykazywać w zeznaniach rocznych. Sprawa jest o tyle skomplikowana, że poszczególne elementy tego wykazu w momencie zbycia będą miały przypisane inne koszty ich uzyskania, np. przy środkach trwałych będzie to różnica między wartością początkową a sumą dokonanych odpisów amortyzacyjnych, dla towarów handlowych, cena zakupu, dla wyposażenia koszty będą wynosić zero. Tak to ustawodawca ułatwił nam życie, uchylając dotychczasowy zryczałtowany 10% podatek i fundując nam sześcioletni okres pilnowania pozostałości po działalności gospodarczej.

Pozostaje do omówienia kolejny podatek czyli podatek od towarów i usług, zwany podatkiem VAT. Opodatkowanie powyższą daniną reguluje art. 14 ustawy o VAT. Przy likwidacji, a w rozumieniu tej ustawy zaprzestaniu czynności podlegających opodatkowaniu, na dzień likwidacji mamy obowiązek sporządzić spis z natury. Nie jest to ani ten spis, o którym piszę na początku, ani też wykaz, o którym piszę później. Ten spis zawiera wszystkie towary, wyposażenie, środki trwałe, od których odliczyliśmy podatek VAT, a które nie zostały sprzedane. Wycena tych elementów jest również zupełnie inna. Mamy je wycenić wg cen rynkowych na dzień likwidacji, a właściwie wg cen jakie byśmy otrzymali, gdybyśmy mieli je sprzedać. Powiem, że nieźle trzeba się gimnastykować, żeby wycenić niektóre rzeczy, kupione kilka lat temu, uwzględnić stopień zużycia, dalszą przydatność eksploatacyjną, utratę wartości drogo nabytej odzieży z powodu przemijania mody itp. Kiedy sporządzimy i wycenimy taki spis, mamy obowiązek dołączyć do ostatniej deklaracji VAT-7 lub VAT-K specjalną informację zawierającą kwoty podstawy opodatkowania spisu oraz podatku należnego. Wartość podatku należnego wpisuje się do odpowiedniej pozycji ostatniej deklaracji. Przypomnę, że sprzedaż towarów wykazanych w tym spisie jest zwolniona od podatku VAT przez okres 12 miesięcy od dnia zakończenia działalności.

Praktyka wskazuje, że przedsiębiorcy w celu uniknięcia skomplikowanej procedury zbywania pozostałości po swojej działalności, starają się jak najwięcej składników sprzedać, nawet kosztem własnych strat, w trakcie prowadzenia działalności. Na zakończenie działalności zostawiają te składniki, których rzeczywiście nie dało się zbyć.

http://podatkifinanse.blogspot.com


Licencjonowane artykuły dostarcza Artelis.pl.

Przedmiot opodatkowania podatkiem dochodowym

Przedmiot opodatkowania podatkiem dochodowym


Autor: Piotr Henke


Przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest dochód (zdefiniowany w ustawie jako nadwyżka sumy przychodów nad kosztami ich uzyskania), osiągnięty w danym roku podatkowym, bez względu na rodzaj źródeł przychodów, z jakich został osiągnięty.


Rok podatkowy jest to zwyczajowo rok kalendarzowy. Może się jednak zdarzyć tak, że podatnik, zawiadamiając odpowiedni sposób organ podatkowy, określi w inny sposób rok podatkowy (będący okresem kolejnych, pełnych dwunastu miesięcy). Musi to jednak być zawarte w statucie.

Czasami przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym może być przychód. Sytuacja taka będzie miała miejsce przy niektórych rodzajach przychodów osiąganych na terytorium RP przez podatników mających swe siedziby za granicą (np. przychody z tytułu praw autorskich czy dywidend) oraz podmiotów krajowych (np. w wypadku przychodów z tytułu dywidend i innych udziałów w zyskach osób prawnych).

Przychody

Za przychody ustawa (art.12) uznaje m.in.:

otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe, wartość otrzymanych nieodpłatnie lub częściowo odpłatnie rzeczy lub praw, wartość przychodów w naturze, wartość umorzonych zobowiązań, wartość zwróconych wierzytelności, itd.

Za przychody związane z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej uważa się przychody należne, choćby nie zostały jeszcze otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów i udzielonych bonifikat. Ponadto ustawodawca uznaje za przychód wartość czynszową nieruchomości, w wypadku udostępnienia przez podatnika nieruchomości osobom trzecim. Przychodem z odpłatnego zbycia rzeczy lub praw majątkowych, jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie. Jeżeli jednak cena bez uzasadnionej przyczyny znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy w wysokości wartości rynkowej.

Wyłączone z opodatkowania są przychody z: działalności rolniczej, z wyjątkiem dochodów z działów specjalnych produkcji rolnej; z gospodarki leśnej oraz z czynności, które nie mogą być przedmiotem prawnie skutecznej umowy.

Koszty uzyskania przychodów

Kosztami uzyskania przychodów nazywamy koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych przez ustawę (art.16 ust.1). Kosztami uzyskania przychodów będą więc w głównej mierze:

koszty surowców, materiałów produkcyjnych, koszty zużycia energii elektrycznej, wody, gazu, koszty wynagrodzeń, koszty reklamy itd.

Dodatnią różnicę pomiędzy sumą przychodów a kosztem ich uzyskania nazywamy dochodem, ujemną zaś stratą. Ustalane są one na podstawie ewidencji kosztów i przychodów w księgach rachunkowych. Gdy osoba prawna ze swej działalności poniesie stratę, ma możliwość pokrycia jej z dochodu uzyskanego w najbliższych kolejno po sobie następujących pięciu latach podatkowych, z tym że wysokość obniżenia w którymkolwiek z tych lat nie może przekroczyć 50% kwoty tej straty.

Zwolnienia z opodatkowania

Ustawodawca zwalnia od opodatkowania niektóre rodzaje dochodów ( art.17 ustawy). Są to m.in.:

dochody funduszy inwestycyjnych, dochody kościelnych osób prawnych , dochody podatników, z wyłączeniem przedsiębiorstw państwowych, spółdzielni oraz spółek, których celem statutowym jest działalność naukowa, oświatowa, kulturalna, dochody NFZ, dochody związków zawodowych i partii politycznych wydatkowane na cele statutowe w roku podatkowym, itp.


Piotr Henke

Szkolenia SMED

Licencjonowane artykuły dostarcza Artelis.pl.

Podatnicy podatku VAT

Podatnicy podatku VAT


Autor: Piotr Henke


Podatnikami podatku VAT są: osoby prawne, jednostki organizacyjne nie mające osobowości prawnej, osoby fizyczne , osoby fizyczne będące usługobiorcami usług świadczonych przez podmioty mające siedzibę za granica lub dokonujące wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów.


Podatnikami podatku VAT nie są:

organy administracji publicznej, organy administracji publicznej w zakresie realizowanych zadań dla realizacji których zostały powołane (za wyjątkiem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych). Obowiązek podatkowy

(art. 19-21 ustawy)

Powstaje z chwilą wydania towaru lub wykonania usługi. Ustawodawca sprecyzował szereg sytuacji w których inaczej określa moment powstania obowiązku podatkowego (art. 19 ust. 2-21, art. 14 ust.6, art. 20 i art. 21 ust. 1 ustawy):

z chwila wydania towaru gdy podatnik wysyła towar do nabywcy lub wskazanej przez niego osobie, z chwila wystawienia faktury, nie później jednak niż w 7 dniu od wydania towaru gdy dostawa towaru lub wykonanie usługi powinny być potwierdzone faktura, z chwilą otrzymania przez podatnika zapłaty za wydany towar, z chwilą potwierdzenia opuszczenia towaru przez urząd celny poza obszar UE w przypadku eksportu towarów, z chwilą powstania długu celnego w przypadku importu towarów.


W wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów i obowiązek podatkowy powstaje:

15-go dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towarów, 15-go dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowego nabycia.

W przypadku gdy obowiązkiem podatkowym jest objęty mały podatnik, może zastosować metode w której obowiązek ten powstaje z dniem uregulowania całości lub części należności, ale nie później niż 90-go dnia od dnia wydania towaru lub wykonania usługi.

Miejsce świadczenia podatku VAT

(art. 22-28 ustawy)

w przypadku towarów wysyłanych lub transportowanych przez dokonującego ich dostawy - miejsce, w którym towar znajduje się w momencie rozpoczęcia wysyłki lub transportu do nadawcy, w przypadku instalacji lub montażu towaru - w miejscu, w którym towary są instalowane lub montowane, w przypadku towarów niewysyłanych i nietransportowanych - w miejscu, w którym towary znajdują się w momencie dostawy, w przypadku świadczenia usług - miejsce, gdzie świadczący usługę posiada siedzibę; może być to miejsce gdzie usługi są faktycznie świadczone przez usługodawce.


umowa zlecenie

Licencjonowane artykuły dostarcza Artelis.pl.

Podatek CIT

Podatek CIT


Autor: Piotr Henke


Podmiotowy zakres podatku CIT jest nieco szerszy, niż wskazywałaby na to jego nazwa, bowiem w myśl art.1 ustawy, oprócz osób prawnych obejmuje on także osiągające dochody jednostki organizacyjne nie mające osobowości prawnej, z wyjątkiem spółek nie mających osobowości prawnej.


Generalnie, podatek ten nie ma także zastosowania do przychodów z działalności rolnej, gospodarki leśnej, a także czynności, które nie mogą być przedmiotem prawnie skutecznej umowy.

Według art. 3 ustawy na podatniku może ciążyć nieograniczony, bądź ograniczony obowiązek podatkowy, w zależności od lokalizacji siedziby firmy (określonej przez statut lub inny dokument na którym osoba prawna opiera swoje istnienie) lub zarządu. W przypadku gdy siedziba lub zarząd znajduje się na terenie RP, osoby prawne podlegają nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. Oznacza to, że obliczają podatek od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania. Jeżeli zaś siedziba firmy lub jej zarząd nie znajdują się na terytorium RP, podlega ona ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. Oznacza to, że podstawą do obliczenia podatku są tylko dochody osiągane na terytorium Polski. Zasady opodatkowania oparte na ograniczonym bądź nieograniczonym obowiązku podatkowym mogą być modyfikowane przez umowy międzynarodowe, aby uniknąć podwójnego opodatkowania.

Specjalną kategorią podatników tego podatku są tzw. podatkowe grupy kapitałowe - związki co najmniej 2 spółek prawa handlowego posiadających osobowość prawną, które są połączone ze sobą interesami kapitałowymi. Ponadto grupa kapitałowa, aby być podatnikiem musi spełnić warunki wyszczególnione w art. 1a, pkt.2,3.

Ustawa wyróżnia także osoby prawne zwolnione od podatku. Są to m.in. Skarb Państwa, NBP, jednostki budżetowe, niektóre fundusze celowe i inne.

Zakres przedmiotowy

Przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest dochód (zdefiniowany w ustawie jako nadwyżka sumy przychodów nad kosztami ich uzyskania), osiągnięty w danym roku podatkowym, bez względu na rodzaj źródeł przychodów, z jakich został osiągnięty. Wspomniany rok podatkowy jest to zwyczajowo rok kalendarzowy. Może się jednak zdarzyć tak, że podatnik, zawiadamiając odpowiedni sposób organ podatkowy, określi w inny sposób rok podatkowy (będący okresem kolejnych, pełnych dwunastu miesięcy). Musi to jednak być zawarte w statucie.

Czasami przedmiotem opodatkowania może być przychód. Sytuacja taka będzie miała miejsce przy niektórych rodzajach przychodów osiąganych na terytorium RP przez podatników mających swe siedziby za granicą (np. przychody z tytułu praw autorskich czy dywidend) oraz podmiotów krajowych (np. w wypadku przychodów z tytułu dywidend i innych udziałów w zyskach osób prawnych).


Piotr Henke

Szkolenia SMED

Licencjonowane artykuły dostarcza Artelis.pl.

Ulga za złe długi

Ulga za złe długi


Autor: Arek Czapla


Jeżeli masz problemy z kontrahentami, którzy nie zapłacili Ci za odebrany towar, możesz skorzystać z ulgi za złe długi. Jest to możliwość odzyskania podatku VAT, który został zapłacony urzędowi skarbowemu po wystawieniu faktury, która nie została uregulowana przez kontrahenta.



Obecnie przepisy dotyczące ulgi za złe długi się zmieniły i są teraz dożo korzystniejsze.

Jak skorzystać z ulgi za złe długi?

Aby móc skorzystać z ulgi za złe długi, to kontrahent musi zwlekać z zapłatą przez co najmniej 180 dni. W momencie wystawiania faktury, obie strony muszą być zarejestrowanymi podatnikami VAT.

Nie może więc skorzystać z tej ulgi, osoba, która sprzedała lub wykonała usługę przedsiębiorcy, który jest zwolniony z płacenia podatku VAT.

Kontrahent nie mógł też być (w momencie wystawiania faktury) w trakcie postępowania upadłościowego lub likwidacji.

Dłużnik musi być płatnikiem VAT-u, także w momencie dokonania korekty. Dotyczy to oczywiście także osoby ubiegającej się o ulgę za złe długi.

Sprzedaż i usługi, a także podatek który z tego wynika musi być wcześniej wykazane w deklaracji podatkowej.

Z ulgi za złe długi nie można skorzystać jeżeli sprzedaliśmy długi.

Przed złożeniem korekty musimy powiadomić o tym kontrahenta. Gdy otrzymamy potwierdzenie odbioru tego pisma, z korekta trzeba wstrzymać się 14 dni. Jest to czas w którym dłużnik powinien zapłacić należności. Jeżeli tego nie zrobi, to czekają go poważne kłopoty.

Będzie musiał nie tylko korygować swoje deklaracje podatkowe, ale też czeka go zaplata podatku wynikającego z faktury VAT oraz odsetek.

Tak więc:

Dowiedz się czy przysługuje Ci ulga ( czy w dniu dostawy towaru, świadczenia usługi, kontrahenci byli płatnikami VAT-u i czy od terminu płatności minęło 180 dni),

Powiadom swoich kontrahentów o zamiarze korekty, poczekaj na potwierdzenie odbioru ( będą mieli 14 dni na uregulowanie długu),

Dowiedz się czy na dzień korekty kontrahenci są zarejestrowani jako czynni podatnicy VAT,

Dokonaj korekty VAT od niezapłaconej faktury i poinformuj o tym Urząd Skarbowy,

Do siedmiu dni poinformuj o korekcie kontrahentów, którzy są winni Ci pieniądze. Kopię pisma przekaż do swojego US.


Kodeks pracy i prawo ogólnie - http://kodekspracy.blogspot.com/

Licencjonowane artykuły dostarcza Artelis.pl.

Międzynarodowy transport zwłok – formalności

Międzynarodowy transport zwłok – formalności


Autor: Tomasz Galicki


Śmierć osoby za granicą naszego kraju wiążę się z dodatkowymi formalnościami, którym trzeba sprostać, by ciało bliskiej osoby zostało z powodzeniem przewiezione do Polski, w której organizować się będzie pogrzeb.


Aby przewieźć ciało zza granicy do naszego kraju, należy między innymi uzyskać zezwolenia na wwóz zwłok z urzędów polskich, co nie jest prostą sprawą i wiąże się z wieloma godzinami spędzonymi bezproduktywnie. Dodatkowo, należy wyrobić odpowiednie dokumenty zagraniczne oraz postarać się przepustki konsularne dla zwłok i dla prochów (jeśli do transportu dojdzie po kremacji). Będzie trzeba również przetłumaczyć akt zgonu i wszelkie inne dokumenty, które posiada się w języku polskim. Kolejno, należy ustalić konkretny lotniczy lub drogowy transport zwłok lub prochów, co wiąże się kolejno z odprawami granicznymi – celnymi i sanitarnymi. Gdy ciało będzie transportowanie samolotem, należy liczyć się jeszcze ze zorganizowaniem przewozu zwłok (w trumnach lub urnach) z lotnisk w dużych miastach (Warszawa, Kraków, Katowice, Wrocław itp.).

Dodatkowo, należy liczyć się z wszelkimi innymi formalnościami związanymi z organizacją pogrzebu osoby zmarłej – kupno miejsca na cmentarzu, ustalenie terminu i godziny mszy żałobnej, kupno trumny, w której zmarły zostanie pogrzebany (te służące do transportu są metalowe i hermetycznie zamknięte, ciało należy umieścić w drewnianej trumnie) i wiele innych.

Jak widać – czasu niewiele, w sercu gorycz i żal – a zorganizować wszystko trzeba. W tym momencie z pomocą pojawiają się różnego rodzaju zakłady pogrzebowe organizujące międzynarodowy transport zwłok oraz kompleksową organizację pogrzebu na terenie Polski.

Dzięki usługom takich firm można zaoszczędzić znaczną ilość czasu, ponieważ zajmą się wszystkimi formalnościami, również tymi związanymi z uzyskaniem odpowiednich dokumentów w polskich urzędach stanu cywilnego. Często jest też tak, że nie ma się na ten temat żadnego pojęcia, więc nie ma również sensu dowiadywania się wszystkiego po kolei. Zakład pogrzebowy zrobi to za nas.

Można też skorzystać z usług firmy organizującej transporty zwłok i pogrzeby jedynie o sam przewóz, a resztę formalności załatwić samemu – zaoszczędzi się w ten sposób dość duże kwoty pieniędzy (a jak wiadomo, obecnie zasiłek pogrzebowy z Zakładu Ubezpieczeń Społecznych wynosi jedynie 4000 zł).


Licencjonowane artykuły dostarcza Artelis.pl.

Kupno biletów od "konika", czy coś mi grozi? Czy sam nie jestem czasem "konikiem"?

Kupno biletów od "konika", czy coś mi grozi? Czy sam nie jestem czasem "konikiem"?


Autor: Ernest Mocarski


Przedmiotowy artykuł odpowie na pytania zawarte w jego tytule.


W przedmiotowym wpisie skupię się na dwóch aspektach. Po pierwsze wyjaśnię, kiedy mamy do czynienia z tak zwanymi „spekulacjami biletami”, czyli niczym innym jak ze spotkaniem z „konikiem” oraz, jakie są konsekwencje kupna biletu od konika i czy w ogóle są?

Każdy z nas wie, że tak zwany „konik” jest to osoba, która, co do zasady nabywa bilety, aby później odsprzedać je z zyskiem. Obecnie przy wszelkiego rodzaju większych imprezach jak koncerty gwiazd, mecze piłki nożnej możemy się spotkać z „konikami”. Powyżej opisane zachowanie, czyli sprzedaż biletów przez „koników” w polskim prawie karnym jest zakazane i stanowi wykroczenie.

Zgodnie z art. 133 ust. 1 k.w. kto nabywa w celu odsprzedaży z zyskiem bilety wstępu na imprezy artystyczne, rozrywkowe lub sportowe albo, kto bilety takie sprzedaje z zyskiem podlega karze aresztu, ograniczenia wolności albo grzywny.

Wobec powyższego widzimy, że przy wystąpieniu pewnych okoliczności sprzedaż biletów jest niczym innym, jak wykroczeniem, a aby popełnić ww. wykroczenie musimy:

a) Nabyć bilety celem ich odsprzedaży z zyskiem;

lub

b) Sprzedać bilety z zyskiem.

Zarówno zachowanie a), jak i zachowanie b) stanowi wykroczenie. Wyżej opisane zachowania mogą wystąpić łącznie lub też oddzielnie. Z powyższego można wywnioskować m.in., że jeżeli sprzedamy bilet po cenie, za jaką go nabyliśmy to nie popełniamy wykroczenia, ale tylko o ile nie dokonaliśmy zachowania z pkt a), czyli nie nabyliśmy biletu celem ich odsprzedaży. Warto tutaj przyjrzeć się normalnej sytuacji, która może dotknąć każdego z nas:

Kupujemy bilet na koncert jakieś gwiazdy muzyki rozrywkowej. Niestety nie możemy na niego pójść, więc chcemy odsprzedać bilet i wpadamy na pomysł, że może jeszcze na tym trochę zarobimy i sprzedajemy bilet o 10 zł więcej niż go kupiliśmy, co to oznacza w kwestii karnoprawnej?, a właśnie to, że popełniliśmy wykroczenie z art. 133 ust. 1 k.w. W naszym systemie prawnym czasami tak łatwo popełnić wykroczenie. Żadnego znaczenie nie będzie tutaj miała wartość zakupionych biletów, ani kwota, jaką uzyskaliśmy ze sprzedaży.

Warto też podkreślić, że w sytuacji, gdy ktoś nabył bilety na dany mecz w celu ich sprzedaży z zyskiem tj. kupił po to, aby później sprzedać z zyskiem, ale z różnych powodów nie udaje mu się sprzedać z zyskiem i sprzedaje po cenie minimalnej, to również popełnia wykroczenie z art. 133 ust. 1 k.w. (patrz: „nabywać w celu odsprzedaży z zyskiem” – a więc już samo nabycie jest karane).

Powyższe sytuacje odnoszą się do sprzedaży biletów oryginalnych, bo w przypadku sprzedażybiletów sfałszowanych, nie będziemy mieli do czynienia z wykroczeniem z art. 133 ust. k.w., a z przestępstwem oszustwa z art. 286 § 1 lub § 3 k.k. w zb. z art. 270 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k., – ale to już temat na odrębny wpis.

Można byłoby się zastanowić, jak ma się powyższa regulacja do zasady gospodarki wolnorynkowej i polskiego etosu handlu „taniej kupić, drożej sprzedać”, dla niektórych przedmiotowy przepis jest niczym innym, jak przejawem gospodarki centralnie sterowanej, a wielu z NAS czyni nie zawsze świadomymi „konikami”.

Oczywiście zostaje jeszcze kwestia dowodowa, której tutaj nie poruszam – czyli jak organy ścigania udowodnią Nam sprzedaż biletów, złapią na gorącym uczynku?

Część druga:

W drugim zagadnieniu miałem odpowiedzieć na pytanie: Czy kupienie biletu od konika jest karalne? i szczerze powiem, że nie jest to, aż tak oczywiste. Wydaje mi się, że w tym wypadku świetnie pasuje powiedzenie „dajcie mi człowieka, a ja wam dam paragraf”. Co do zasady nie ma w kodeksie karnym, ani w kodeksie wykroczeń stypizowanego przestępstwa, które by mówiło, że „kto nabywa bilety w wyniku spekulacji biletowych ten ponosi karę …”. W konsekwencji należałoby przyjąć, iż kupno biletów od konika nie jest karalne i szczerze nawet trudno znaleźć paragraf, aby móc osobie kupującej przypisać popełnienie przestępstwa. Kodeks karny wymienia w art. 240 § 1 k.k. typy przestępstw, o których to, gdy posiadamy wiedzę musimy zawiadomić organy ścigania, ale wśród tych przestępstw nie ma zachowania polegającego na sprzedaży biletów przez inną osobę, a art. 304 § 1 k.p.k. mówi tylko i wyłącznie o społecznym obowiązku zawiadomienia organów ścigania w przypadku uzyskania wiedzy o popełnieniu przestępstwa.

W konsekwencji należy przyjąć, iż kupno biletów od konika nie jest czynnością niezgodną z prawem, a więc jest legalne.


adwokat

Ernest Mocarski

http://ernestmocarski.pl/blog/

Licencjonowane artykuły dostarcza Artelis.pl.

Charakterystyka przestępstwa w rozumieniu kodeksu karnego

Charakterystyka przestępstwa w rozumieniu kodeksu karnego


Autor: Marcin Kwiatkowski


Przestępstwo w prawie karnym definiowane jest jako czyn zabroniony pod groźbą kary przez ustawę. Jednak uznanie danego czyn za przestępstwo nie jest takie oczywiste. Popełniony czyn musi bowiem spełniać pewne kryteria, by mógł być rozpatrywany w tej kategorii.


Kwestią zasadniczą jest zrozumienia samego pojęcia ‘czynu’, które jest dokładnie opisane w kodeksie karnym. Aby uznać dane działanie za czyn musi być ono kierowane wolą danej osoby. Co więcej, musi to być również działanie bezprawne oraz szkodliwe społecznie. Szkodliwość ta musi być jednak większa niż znikoma. Musi być ono także w pełni zawinione, co oznacza, że musi popełnić je osoba pełnoletnia, poczytalna, która miała wpływ na swoje postępowanie oraz rozumiała swoje działanie. Brak któregokolwiek z tych elementów sprawia, że dane działanie nie może być klasyfikowane jako czyn. Powyższe elementy muszą wystąpić łącznie.

Z kolei, również i samo przestępstwo musi spełniać określone cechy, które umożliwiają odróżnienie go od innych ujemnych zjawisk społecznych. Musi ono zatem być winą bądź zawinieniem oraz czynem zabronionym, zagrożonym karą, zabronionym przez ustawę obowiązując w momencie jego popełnienia oraz szkodliwym społecznie.

Bardzo duże znacznie ma tu również wymiar społecznej szkodliwości. Dlatego w jego przypadku należy wziąć pod uwagę rozmiar wyrządzonej szkody, sposób i okoliczności w jakich dany czyn został popełniony, znaczenie naruszonych obowiązków oraz typ i charakter naruszonego dobra. Istotne są także kwestie związane z osobą sprawcy, czyli jaka była postać jego zamiaru, motywacja działania oraz stopień naruszenia przez sprawcę reguł ostrożności.

Przestępstwo jest też czynem, który sprawca może popełnić w sposób umyślny bądź nieumyślny.

Umyślność czynu wyraża się w zamiarze bezpośrednim (sprawca zamierza popełnić czyn zabroniony – chce go popełnić) bądź ewentualnym (sprawca zamierza popełnić czyn zabroniony – godzi się go popełnić). Chęć popełnienia przestępstwa charakteryzuje się ścisłą wolą sprawcy, natomiast w godzeniu się na popełnienie czynu zabronionego nie występuje element woli.

Nieumyślność może być z kolei świadoma bądź nieświadoma. Świadoma nieumyślność wyraża się w tym, iż sprawca przewiduje możliwość popełnienia przestępstwa i mimo braku zamiaru jego popełniania, popełnia je na skutek braku ostrożności w danej sytuacji. Natomiast nieumyślność nieświadoma charakteryzuje się tym, iż sprawca nie zakłada możliwości popełnienia przestępstwa, mimo, iż mógł jego popełnienie przewidzieć oraz nie zamierza go popełnić, jednak w wyniku niezachowania odpowiedniej ostrożności popełnia czyn zabroniony.


Więcej informacji na temat prawa karnego można znaleźć na stronie: https://www.profinfo.pl/prawo/karne/

Licencjonowane artykuły dostarcza Artelis.pl.

Czy masz obowiązek przyjąć mandat karny? Co się stanie, gdy tego nie zrobisz?

Czy masz obowiązek przyjąć mandat karny? Co się stanie, gdy tego nie zrobisz?


Autor: adampawlowski


Niestety muszę zgodzić się z opinią wielu, że funkcjonariusze publiczni, w szczególności funkcjonariusze policji czasem nadużywają swoich uprawnień. Spotkałem się już z wieloma działaniami, które nie tylko moralnie, ale i prawnie były dalekie od tego, czego byśmy oczekiwali. W tym tekście przeczytasz wszystko o mandacie karnym.


Pamiętajmy przede wszystkim o tym, że funkcjonariusz jest obowiązany pouczyć nas o możliwości nie przyjęcia mandatu. Powinien też pouczyć nas o tym, za co mandat otrzymujemy, gdzie i jak się od niego odwołać oraz co stanie się, gdy mandatu nie przyjmiemy. Wszystkie te i inne obowiązki zostały szczegółowo uregulowane w naszym prawie. Niemniej jednak, w przypadku, gdy pokwitujemy odbiór mandatu, nawet gdy policjant nas nie pouczył czy też wprowadził w błąd, niemal nie sposób się odwołać od decyzji funkcjonariusza. Wzruszalność mandatu karnego kredytowanego (a taki właśnie wystawiają policjanci) jest niemal zerowa, a zatem znacznie mniejsza od wyroku sądowego.

Co się jednak stanie, gdy mandatu nie przyjmiemy? Czy doprowadzą nas przymusowo przez sąd? A co jeżeli osoba wręczająca nam mandat miała rację i popełniliśmy wykroczenie? Nic podobnego, nie ma w zasadzie możliwości, by sąd orzekł w naszej sprawie i obarczył nas karą powyżej 500 zł (czyli tylu ile można maksymalnie wystawić mandatem). Zwykle należy do tego doliczyć koszty postępowania (zazwyczaj nie są one w takich przypadkach wyższe niż 100 zł). Nie zapłacimy jednak tych kosztów, gdy sprawę wygramy, a statystyki pokazują, że w dużej części przypadków takie sprawy są jak najbardziej do wygrania. Sąd może także zmniejszyć wysokość nałożonej na nas grzywny np. nie zapłacimy 500 zł tylko 100 zł. Nie będziemy też zmuszeni do stawiania się w sądzie na licznych rozprawach, ponieważ postępowanie tego typu zazwyczaj kończy się na jednej rozprawie.

Ponadto warto wiedzieć o tym, że jeżeli w pewnym momencie uznamy, że policjant miał rację, można w każdej chwili napisać pismo do sądu, że jednak chcemy grzywnę zapłacić. W tym przypadku nie przyjmując mandatu zyskujemy po prostu czas na namyślenie się.

Podsumowując – jeżeli czujesz, że zostałeś ukarany niesłusznie lub zbyt wysoką karą w stosunku do swojego przewinienia – nie przyjmuj mandatu. Zupełnie nic na tym nie tracisz.


Doradzał Adam Pawłowski, prawnik z Gdańska.

Licencjonowane artykuły dostarcza Artelis.pl.

Czynny żal, czyli jak nie podlegać karze za popełnione przestępstwo

Czynny żal, czyli jak nie podlegać karze za popełnione przestępstwo


Autor: Lukasz Chmielniak


Obrona w sprawach karnych gospodarczych oraz karnych skarbowych nie musi polegać na aktywnym przeciwstawianiu się tezom aktu oskarżenia w długotrwałych procesach sądowych. Jednym ze sposobów zakończenia takich spraw, często wybieranym przez przedsiębiorców, jest tak zwany czynny żal.


Czynny żal polega w ogólności na dobrowolnym zrekompensowaniu przez sprawcę szkód spowodowanych popełnionym przestępstwem w zamian za stosowne przywileje procesowe. Od czynnego żalu odróżnić należy inną instytucję prawną służącą do zakończenia postępowania bez prowadzenia rozprawy sądowej, jaką jest dobrowolne poddanie się odpowiedzialności. Szerzej o różnicach pomiędzy dobrowolnym poddaniem się odpowiedzialności, a czynnym żalem piszę na moim blogu.

Sprawca przestępstwa może skorzystać z czynnego żalu zarówno wtedy, gdy grozi mu odpowiedzialność karna skarbowa, jak również wtedy - o czym często się zapomina - gdy popełnił on przestępstwo gospodarcze. W większości przypadków wybór tej drogi we właściwym momencie doprowadzić może do sytuacji, w której postępowanie przeciwko takiemu sprawcy nie będzie w ogóle wszczęte. Oczywiście przywilej związany z niepodleganiem karze można osiągnąć jedynie pod pewnymi warunkami, a te różnią się w zależności od rodzaju przestępstwa.

Czynny żal w Kks

Najbardziej znana i zarazem najczęściej opisywana w mediach jest instytucja czynnego żalu uregulowana w art. 16 Kodeksu karnego skarbowego. Odnosi się ona do popełnianych przez podatników przestępstw skarbowych.

W celu skorzystania z czynnego żalu sprawca przestępstwa lub wykroczenia skarbowego winien zawiadomić o popełnieniu przestępstwa stosowny organ, który zajmuje się ściganiem przestępstw i wykroczeń skarbowych. Zawiadomienie takie musi zawierać opis czynu oraz ujawniać istotne okoliczności jego popełnienia. Dodatkowym warunkiem skorzystania z czynnego żalu jest wpłacenie we wskazanym terminie kwoty uszczuplenia podatkowego dokonanego w związku z popełnionym przestępstwem.

Sprawca, który skorzystał z czynnego żalu nie będzie podlegał karze za grożące mu przestępstwo lub wykroczenie skarbowe. Oznacza to w praktyce, że przeciwko takiemu sprawcy nie będzie można wszcząć i prowadzić postępowania karnego o konkretny czyn, którego dotyczył czynny żal.

Nie w każdym jednak przypadku złożone przez sprawcę zawiadomienie o popełnionym czynie zapewni mu bezkarność. Okaże się ono bowiem nieskuteczne, jeżeli organ ścigania będzie miał już udokumentowaną informację o popełnieniu przestępstwa lub wykroczenia skarbowego, albo gdy nastąpi ono po rozpoczęciu przez taki organ czynności służbowej zmierzającej do wykrycia przestępczego działania sprawcy, na przykład przeszukania lub kontroli. Jeżeli jednak przeprowadzana czynność nic nie wykaże sprawca nadal będzie mógł skutecznie skorzystać z dobrodziejstwa czynnego żalu. Czynny żal nie spełni swojej roli także wtedy, gdy sprawca inicjował popełnianie przestępstw przez inne osoby lub organizował ich popełnianie albo kierował osobami je popełniającymi.

Czynny żal w Kodeksie karnym

Niezależnie od regulacji w Kodeksie karnym skarbowym z czynnego żalu mogą skorzystać także sprawcy przestępstw gospodarczych uregulowanych w Kodeksie karnym.

Kodeks karny zawiera bowiem wiele regulacji, które w zamian za dobrowolne naprawienie szkody spowodowanej przestępstwem przewidują korzyści procesowe dla sprawcy przestępstwa. Niektóre z tych regulacji mają charakter ogólny, tak jak na przykład art. 307 Kodeksu karnego (o przesłankach zastosowania art. 307 Kk szerzej piszę na moim blogu), inne odnoszą się do konkretnych przestępstw.

Przestępstwo nadużycia zaufania.

W tym przypadku czynny żal polega na dobrowolnym naprawieniu przez sprawcę całości szkody wyrządzonej przestępstwem i to jeszcze przed wszczęciem postępowania karnego w konkretnej sprawie. Konsekwencją prawidłowego wypełnienia przesłanek czynnego żalu jest to, iż przeciwko takiemu sprawcy, z uwagi na niepodleganie przez niego karze, nie będzie można wszcząć postępowania karnego, natomiast gdyby zostało ono wszczęte, to należy je umorzyć.

Przestępstwo oszustwa kredytowego.

Sprawca przestępstwa oszustwa kredytowego również może skorzystać z czynnego żalu. W tym przypadku polega on aż na trzech możliwych działaniach. Sprawca nie będzie zatem podlegać karze za to przestępstwo jeżeli nie wykorzystał udzielonego mu wsparcia finansowego (na przykład kredytu lub pożyczki), zrezygnował z zamówienia publicznego, które zostało mu udzielone lub przyznanej dotacji, czy w końcu jeżeli zaspokoił roszczenia powstałe w związku z przestępstwem. Podobnie jak w przypadku opisywanym wcześniej do powyższych czynności musi dojść dobrowolnie oraz przed wszczęciem postępowania karnego.

Przestępstwo oszustwa ubezpieczeniowego

Z dobrodziejstwa czynnego żalu może skorzystać również osoba, która dopuściła się przestępstwa oszustwa ubezpieczeniowego. Aby jednak nie podlegać karze w związku popełnionym czynem sprawca zobligowany jest dobrowolnie i przed wszczęciem postępowania w sprawie zapobiec wypłacie odszkodowania w całości. Jeżeli instytucja ubezpieczeniowa wypłaci chociażby część odszkodowania skorzystanie z czynnego żalu nie będzie bowiem możliwe.

Pranie brudnych pieniędzy

Przesłanki skorzystania z czynnego żalu w związku z przestępstwami prania brudnych pieniędzy różnią się nieco od tych opisywanych powyżej. Wiąże się to ze specyfiką tego typu przestępstw i z trudnościami związanymi z ich wykrywalnością.

Otóż aby czynny żal mógł zostać skutecznie złożony przez sprawcę przestępstwa prania brudnych pieniędzy łącznie muszą zostać spełnione następujące warunki. Musi dojść do ujawnienia wobec organu powołanego do ścigania przestępstw informacji o osobach biorących udział w przestępstwie i okoliczności jego popełnienia, ujawnienie to musi być dobrowolne, co więcej, musi zapobiec popełnieniu innego przestępstwa.

Sprawca, który składając czynny żal spełni powyższe przesłanki nie będzie podlegał karze za popełniony czyn. W przypadku natomiast, gdy taki sprawca podejmie starania ujawnienia okoliczności i informacji, o których mowa wyżej sąd ma obowiązek nadzwyczajnie złagodzić karę wymierzaną mu w związku z popełnieniem przestępstwa.

Czynny żal nie będzie jednak możliwy, gdy sprawca dopuścił się przestępstwa działając wspólnie z innymi osobami lub gdy popełniając je uzyskał znaczną korzyść majątkową, czyli ponad dwieście tysięcy złotych.

Przekupstwo menedżerskie

Osoba wręczająca łapówkę menedżerowi lub też obiecująca jej wręczenie może skorzystać z dobrodziejstwa czynnego żalu, a przez to nie podlegać karze za popełnione przestępstwo, gdy zawiadomi organ ścigania o tym, że łapówka została wręczona lub że została złożona obietnica jej wręczenia, a także ujawni wszelkie istotne okoliczności związane z tą sytuacją. Warunkiem skorzystania z czynnego żalu jest jednak to, aby zawiadomiony organ ścigania nie posiadał wcześniej wiedzy o dokonanych przestępstwach oraz o okolicznościach ich popełnienia.

Jak widać na powyższych przykładach z czynnego żalu może skorzystać nie tylko podatnik popełniający przestępstwo skarbowe. Jest to bowiem instytucja prawna przewidziana także dla sprawców typowych przestępstw gospodarczych. Czynny żal najczęściej polega na rekompensacie zaistniałych w związku z popełnieniem przestępstwa szkód w zamian za nieprowadzenie postępowania karnego wobec sprawcy. Stwarza on zatem dla sprawcy w wielu przypadkach możliwość uniknięcia odpowiedzialności karnej za popełnione przestępstwo.


Łukasz Chmielniak, adwokat, obrońca w sprawach karnych gospodarczych i karnych skarbowych, autor bloga bialekolnierzyki.com.pl.

Licencjonowane artykuły dostarcza Artelis.pl.