Blog prawniczy: 2018

poniedziałek, 3 grudnia 2018

Opieka nad dzieckiem a rozwód

Autor: Monika Dywijska

W dzisiejszych czasach o rozpadzie małżeństw słyszymy praktycznie na każdym kroku – czy to nasi przyjaciele, rodzina czy hucznie ogłaszane w brukowcach rozwody celebrytów.

. Nie dziwią już więc coraz liczniejsze sprawy sądowe w tej materii. Rozpad związku nie wydaje się niczym strasznym tak długo, jak w grę nie wchodzą dzieci. Gdy w rodzinie pojawia się potomstwo, ewentualne rozstanie się rodziców może wpłynąć na jego psychikę i dalszy rozwój.

Gdy jednak zdecydujemy się już, że nasz związek nie ma przyszłości, należałoby się zastanowić, jak rozwiązać kwestię opieki nad dzieckiem. Będzie to bowiem jeden z kluczowych tematów rozważanych na wokandzie. Jak więc wygląda kwestia opieki i praw rodzicielskich po rozwodzie?

Czego możemy się spodziewać?

Oczywiście wyrok sądu, w największej mierze zależny będzie od indywidualnej sytuacji panującej w rodzinie. Jednak w największym skrócie, sędzia będzie miał 3 opcje:

Powierzenie opieki obojgu rodzicom,
powierzyć jej wykonywanie tylko jednemu z rodziców, ograniczając jednocześnie zakres opieki drugiej z rodziców do określonych praw i obowiązków,
pozbawić, ograniczyć lub zawiesić władze rodzicielską obojgu rodzicom (jeżeli będzie to uzasadnione konkretną sytuacją rodzinną).

Każde z tych rozwiązań, charakteryzuje się różnymi prawami, jak i obowiązkami rodziców wobec dziecka. Oczywiście najważniejsze będą kwestie alimentów, praw do widzenia się z dzieckiem oraz podział majątku małżeńskiego (może to mieć wpływ na sytuację materialną lub mieszkalną jednej ze stron).

Wspólne wykonywanie władzy przez rodziców

Najczęściej wynika z kompromisu – aby sąd przyznał prawo do opieki obojgu rodzicom, będą oni musieli przedstawić tzw. porozumienie wychowawcze. Taki dokument powinien zawierać szereg informacji, dotyczących praw i obowiązków rodziców wobec dziecka. Najistotniejsze będą:

Podział opieki nad dzieckiem w poszczególnych okresach.
Zasady kontaktowania się z dzieckiem.
Sposoby podejmowania istotnych dla dziecka decyzji.
Podział kosztów utrzymania dziecka.

Forma takowego planu jest całkowicie dowolna, jednak najczęściej przy jego sporządzaniu obecny jest mediator, przez co spisywany on jest na specjalnym kwestionariuszu.

Wykonywanie władzy rodzicielskiej przez jednego z rodziców

Polega w zasadzie na ograniczeniu praw rodzicielskich jednego z rodziców jedynie do określonego zakresu obowiązków i przywilejów. To rozwiązanie stosowane jest w przypadku, w którym rodzice nie mogą dojść do porozumienia, a co za tym idzie sporządzić porozumienia wychowawczego. W tym przypadku, od decyzji sądu zależeć będzie miejsce pobytu dziecka (wszystko uargumentowanie będzie oczywiście dobrem dziecka). Zamieszka ono z tym z rodziców, które gwarantuje mu lepsze warunki do rozwoju osobistego, edukacji i sytuacji materialnej. Rodzic, który traci część swoich praw, traci także uprawnienia do współdecydowania w niektórych kwestiach dotyczących wychowania dziecka.

Pozbawienie praw obojga rodziców

To rozwiązanie ostateczne, niewątpliwe z punktu widzenia dziecka - najgorsze. Stosowane jest jednak bardzo rzadko. Przesłanki, które prowadzą do pozbawienia praw obojgu rodziców są następujące:

władza rodzicielska nie może być wykonywana przez długi czas (np. osadzenie rodzica w zakładzie karnym),
nadużywanie władzy rodzicielskiej (znęcanie się nad dzieckiem),
rażące zaniedbywanie obowiązków względem dziecka,
trwały brak zainteresowania problemami dziecka

Źródło: http://kancelariaea.pl.

Licencjonowane artykuły dostarcza Artelis.pl.

Jak wygląda sprawa rozwodowa?

Autor: Mateusz Pięta

Zdarza się, że rozwód jest nierzadko powodem, dla którego musimy pierwszy raz stawić się w sądzie. Poniższy artykuł powinien rozwiać wszelkie wątpliwości dotyczące przebiegu rozprawy rozwodowej.

Co ze stresem?
Niewątpliwie występuje on u większości. Godzinne oczekiwanie na korytarzu wcale nie pomoże Ci z nim wygrać, dlatego staw się pod salą rozpraw kilka minut przed czasem i czekaj, aż Twoje nazwisko zostanie wywołane.

O czym pamiętać?
Przed wyjściem z domu przejrzyj, czy posiadasz wszystkie potrzebne dokumenty. Niektóre sądy wymagają przedstawienia dowodu tożsamości już po przekroczeniu progu obiektu. Nie zapomnij więc dowodu osobistego lub paszportu. Upewnij się, że masz wyłączony lub wyciszony telefon.

Jak wygląda rozprawa sądowa?
Gdy wejdziesz już na salę rozpraw, na czołowym miejscu prawdopodobnie zasiadać będzie trzech sędziów – sędzia przewodniczący i dwóch sędziów ławników. Rozprawy rozwodowe toczą się bez udziału publiczności, dlatego poza tobą, małżonkiem i sędziami nie powinno być nikogo innego. Wyjątkiem są tzw. mężowie zaufania, a ty jako strona możesz powołać aż dwie takie osoby, które nie mają prawa głosu i są jedynie biernymi obserwatorami dodającymi Ci otuchy swoją obecnością.

Pierwsza rozprawa rozwodowa
Pierwsza rozprawa polega na przesłuchaniu małżonków, zadawaniu im pytań o wspólne prowadzenie gospodarstwa, przyczynę złożenia wniosku rozwodowego, sytuację rodzinną, kwestie związane z dziećmi. Na tej rozprawie również sąd zada pytanie o mediacje (jest to dobrowolna, poufna metoda rozwiązywania sporu, w której strony sporu, z pomocą bezstronnego i neutralnego mediatora, samodzielnie dochodzą do porozumienia).

Kolejna rozprawa rozwodowa
Zazwyczaj podczas drugiej części procesu powoływani są świadkowie od strony powodowej, a w następnej od strony pozwanej. Ilość czasu poświęconego na przesłuchiwanie świadków decyduje o ilości rozpraw. Strony mają możliwość toczenia dialogu ze świadkami, zadawania im pytań, co dokładnie protokółowane jest przez sąd.

Po której rozprawie zapadnie wyrok?
Niestety nie ma określonej liczby rozpraw jaką stosuje się przy rozwodach. Kwestia ta jest zależna od sędziego i prowadzenie przez niego procesu, ilości, świadków, skomplikowania sprawy. Wydanie wyroku może odbyć się na ostatniej rozprawie, czyli po przesłuchaniu stron, ale może też być odroczone na okres do dwóch tygodni (tzw. publikacja wyroku). Pewnie zastanawiasz się: jak długo trwa proces rozwodowy? Tego nikt nie wie, ale im wcześniej zaczniesz, tym wcześniej skończysz.

Czytaj więcej na: adwokat Gdańsk.
Autor: Mateusz Pięta

Licencjonowane artykuły dostarcza Artelis.pl.

Materiały dowodowe w sprawie rozwodowej

Autor: Karolina Adamczyk

Decyzja o rozwodzie zawsze jest trudna, a odpowiedź na pytanie kto ponosi odpowiedzialność za rozpad pożycia nie zawsze jednoznaczna. Jak przygotować potrzebne dowody, aby dowieść swojej racji przed sądem?

Wybierając formalne zakończenie związku powinniśmy być gotowi na podział majątku, rozliczenia finansowe, ustalenie opieki nad dziećmi. Udowodnić przed sądem rozpad pożycia, tak by przekonać sędziego do orzeczenia na naszą korzyść.

Rozwód z orzeczeniem o winie

Według funkcjonującego prawa mamy dwa warianty: możemy złożyć pozew z orzekaniem o winie, jak i bez orzekania (najszybszy i najtańszy sposób). Ustalenie rozwodu z wyłączną winą jednego z partnerów jest relatywnie trudne do uzyskania, gdyż pierwszy wariant jest trudnym i żmudnym procesem, obciążającym dla obu stron. Małżonkowie, którzy nie są w stanie na neutralnym gruncie ustalić podziału swojego dotychczasowego współżycia, zmuszeni są przed sądem prezentować swoje racje. W sprawę zaangażowani są również świadkowie - rodzina, przyjaciele, bliscy znajomi. Przy rozwodzie konieczne jest zebranie i przygotowanie odpowiedniej dokumentacji w formie papierowej, elektronicznej, prezentacja zdjęć, zeznać świadków. W czasie postępowania z pewnością pojawi się pytanie jakie z konkretnych zachowań jest podstawą do orzeczenia o winie partnera. Sąd przeanalizuje czy taki zachowania faktycznie miały miejsce, a także skupi się na zawinionej przyczynie rozkładu małżeńskiego.

Dyskretne działanie detektywa

W sytuacjach wymagających zebrania odpowiednich dowodów z pomocą przychodzą prywatni detektywi. Doświadczone agencje są w stanie monitorować działania partnera, prześledzić jego plan dnia, ustalić adresy, osobiste kontakty, ale też źródło dochodów, poczynania finansowe. Doświadczenie prywatnego detektywa pozwoli ocenić szanse na wygranie sprawy. To zdecydowanie lepszy wybór, niż działanie na własną rękę, zatrudnienie prywatnego detektywa gwarantuje skuteczne i dyskretne działanie. Przygotowane przez detektywów materiały i raporty najczęściej służą jako materiał dowodowy w trakcie postępowania rozwodowego. Jasno zaprezentowany dowodowy o winie małżonka posłużą w postępowaniu alimentacyjnym, przy podziale mieszkania, czy kwestiach ustalenia władzy rodzicielskiej. Sąd bierze pod uwagę wszystkie zgromadzone materiały, a także zeznania detektywów.

Sprawy alimentacyjne

Na wyraźne wskazanie niewinnego małżonka sąd może przyznać alimenty od strony ponoszącej winę. Takie zabezpieczenie finansowe ma służyć wyrównaniu stopy życiowej poszkodowanego. Taki obowiązek zostaje nałożony na czas nieograniczonym i może trwać do momentu śmierci, bądź ponownego wyjścia za mąż. Jeśli były partner zwleka z płaceniem należnych alimentów, nie bierze udziału w życiu dziecka, poszkodowana osoba może szukać pomocy u adwokatów i prywatnych detektywów. Agencje detektywistyczne pomogą w ustaleniu faktycznych dochodów partnera. Detektywi i adwokaci współpracują ze sobą kompleksowo zajmując się takimi sprawami.

Problemy rozwodowe dotyczą co raz większej grupy osób, pomimo tego wciąż niewielu korzysta z profesjonalnej pomocy powołanych w tym celu instytucji. Być może z powodu przeświadczenia o wysokich kosztach takich usług bądź też wstydem spowodowanym negatywnym postrzeganiem rozwodników w społeczeństwie. Tymczasem fachowa pomoc prawników, detektywów, psychologów z pewnością pomoże usprawnić cały proces i zminimalizuje negatywne skutki rozwodu dla małżonków, dzieci i innych bliskich.

http://www.detektywmagdar.pl/

Licencjonowane artykuły dostarcza Artelis.pl.

Ograniczenie władzy rodzicielskiej - kilka niezbędnych informacji

Autor: Joanna Krysznia

Rodzina stanowi najważniejszą komórkę życia społecznego, dlatego prawo ma za zadanie chronić jej dobro. Zdarza się jednak, iż sami jej członkowie, a w szczególności rodzice, z różnych powodów nie są w stanie należycie opiekować się swym potomstwem, wskutek czego konieczne jest prawne ograniczenie władzy rodzicielskiej.

W jakich więc sytuacjach może do tego dojść oraz jakie są najważniejsze elementy procedury ograniczenia władzy rodzicielskiej, o których należy pamiętać?

Prawa i obowiązki rodziców

Kodeks Opiekuńczy i Rodzinny określa podstawowe obowiązki rodziców wobec dziecka. Należą do nich przede wszystkim: dbanie o dobro dziecka, rozumiane jako zapewnienie mu warunków wychowawczych, bezpieczeństwa, a także opiekę nad nim aż do momentu, kiedy uzyska ono pełnoletniość. Zgodnie z literą prawa, rodzice mogą wychowywać dziecko oraz zapewniać mu edukację kierując się własnymi poglądami, przekonaniami czy religią, jednak musi się to odbywać w taki sposób, aby nie naruszało to godności oraz dobra dziecka. Z kolei obowiązkiem dziecka jest posłuszeństwo wobec rodziców.

Okoliczności ograniczenia władzy rodzicielskiej

Podstawowym argumentem przemawiającym za ograniczeniem władzy rodzicielskiej jest naruszenie dobra dziecka. Może to nastąpić w sytuacji, gdy dochodzi do zaniedbania potrzeb dziecka, jego zdrowia, edukacji, a także w przypadku zagrożenia jego życia bądź zdrowia. Wskazane zaniedbania mogą mieć charakter zarówno zawiniony przez rodziców, jak i nie zawiniony. Warto również pamiętać, iż ograniczenie władzy rodzicielskiej może nastąpić na skutek zaniedbań permanentnych, jak i incydentalnych.

Szczególnie często mamy do czynienia z ograniczeniem władzy rodzicielskiej w rodzinach patologicznych, z problemami alkoholowymi lub narkotykowymi.

Procedura ograniczenia władzy rodzicielskiej

Procedura ograniczenia władzy rodzicielskiej może zostać wszczęta na skutek złożenia wniosku przez jednego rodzica przeciwko drugiemu, złożenia wniosku przez inne osoby, które są w stanie wskazać uzasadniające okoliczności zagrożenie dobra dziecka, a także z urzędu – przez sąd.

Wniosek o ograniczenie władzy rodzicielskiej mogą złożyć także placówki oświatowe oraz sprawujące opiekę nad dzieckiem, opiekę społeczną, policję czy organy administracji rządowej.

Wniosek powinien zawierać następujące informacje: oznaczenie sądu, miejscowość i datę, dane wnioskodawcy, dane uczestników postępowania, żądanie, czyli ograniczenie władzy rodzicielskiej, uzasadnienie, akt urodzenia dziecka oraz akt małżeństwa w przypadku rodziców pozostających w związku małżeńskim.

Aby złożyć wniosek o ograniczenie władzy rodzicielskiej, konieczne jest wniesienie opłaty sądowej w wysokości 40 zł.

Następnie, po przeprowadzeniu rozprawy procesowej, sąd wydaje wyrok.

Więcej na ten temat: Ograniczenie władzy rodzicielskiej

Źródło: Kancelaria Adwokacka

Licencjonowane artykuły dostarcza Artelis.pl.

Obniżenie alimentów - co warto wiedzieć

Autor: Joanna Krysznia

Sprawy dotyczące alimentów bywają dość uciążliwe, zwłaszcza dla stron, które są zobowiązane do ich płacenia.

Może się zdarzyć, iż z różnych powodów dana osoba nie jest w stanie płacić alimentów w zasądzonej kwocie. Wówczas istnieje możliwość wystąpienia z wnioskiem o obniżenie alimentów. W jakich okolicznościach można ubiegać się o zmniejszenie tej kwoty oraz jak przygotować stosowny pozew?

Kiedy możemy domagać się obniżenia alimentów

Nie każdy wniosek o obniżenie alimentów skutkuje pozytywnym rozpatrzeniem przez sąd. Aby był on w ogóle brany pod uwagę, należy w pozwie wykazać, iż istnieją przesłanki, na podstawie których domagamy się obniżenia zasądzonej kwoty. Okoliczności te zostały wskazane w art. 138 kodeksu opiekuńczego i rodzinnego. Zgodnie z nim żądanie obniżenia alimentów może zaistnieć zarówno w sytuacji, gdy nastąpiła zmiana stosunków osoby, która jest zobowiązana do ich płacenia, jak i osoby, która pieniądze otrzymuje.

Zmiana stosunków może nastąpić na skutek podjęcia przez osobę otrzymującą alimenty pracy zarobkowej, jak również obniżenia możliwości zarobkowych strony, która zobowiązana jest do płacenia alimentów (na przykład na skutek choroby, wypadku uniemożliwiającego dalsze wykonywanie pracy, utraty pracy).

Co powinien zawierać pozew o obniżenie alimentów

Pozew o obniżenie alimentów wiąże się z wniesieniem opłaty skarbowej, która wynosi 5% wartości przedmiotu sporu. Nie może jednak być mniejsza niż 30zł. Sądem właściwym dla tego typu spraw jest Sąd Rejonowy – Wydział Rodzinny i Nieletnich. Pozew musi zawierać następujące informacje: datę oraz miejscowość, oznaczenie stron, kwota wcześniej zasądzonych alimentów, sygnatura poprzedniej sprawy o alimenty, wartość przedmiotu sporu, a także oznaczenie sądu, do którego składany jest pozew.

Sąd będzie szczegółowo badał okoliczności, na jakie powód powołuje się w pozwie. Warto więc dołączyć do wniosku wszelkie dowody potwierdzające spełnienie prawnych przesłanek do obniżenia alimentów. Pomocna może okazać się również konsultacja z adwokatem, który doradzi oraz podpowie, jak należy prawidłowo sformułować argumenty w pozwie.

Przeczytaj więcej: Obniżenie alimentów

Źródło: http://kancelariaea.pl/

Licencjonowane artykuły dostarcza Artelis.pl.

Ograniczenie władzy rodzicielskiej - co należy wiedzieć?

Autor: Monika Dywijska

Bycie rodzicem to nie tylko cały szereg przywilejów, wielkich emocji i ogromnej miłości. To przede wszystkim ogromna ilość obowiązków, z którymi nie wszyscy rodzice sobie radzą. Odpowiedzialność, która spada na młodych ludzi wraz z pojawieniem się dziecka w domu, nie zawsze może być spełniona.

Zdarzają się różne ludzie przypadki, w których bycie rodzicem jest niemożliwe lub niechciane.

Podstawowym obowiązkiem rodziców jest dbanie o dobro dziecka. Osoba dorosła powinna zapewnić nieletniemu odpowiednie wychowanie, zapewnić mu bezpieczeństwo oraz dbać o jego majątek do osiągnięcia przez niego pełnoletności. Nie wszyscy rodzice zdają sobie sprawę z tego, że stosowanie kar cielesnych jest bezprawne. Przewiduje się również obowiązki dziecka w stosunku do rodziców, przede wszystkim obowiązek posłuszeństwa.

Władza rodzicielska przysługuje obojgu rodzicom, niezależnie czy rodzice są w związku małżeńskim. W sytuacji, w której rodzice dziecka nie są ze sobą powiązani jakąkolwiek relacją i tak władze rodzicielską równo sprawuje ojciec i matka. Opieka nad dzieckiem obowiązuje od chwili narodzin do pełnoletności dziecka. Formy sprawowania opieki i podejmowania decyzji dotyczących dziecka powinno być zaakceptowane przez obojga rodziców. W przypadku braku zgodności i braku możliwości dojścia do porozumienia, w rozwiązanie sporu może zostać zaangażowany sąd.

Ograniczenie władzy rodzicielskiej

Jeśli najważniejsza wartość dziecka czyli jego dobro jest zagrożone, może dojść do ograniczenia władzy rodzicielskiej. Może się to zdarzyć również w sytuacjach, w których zaniedbywane są potrzeby dziecka, doprowadzenie do sytuacji, w której jego życie bądź zdrowie są zagrożone, zaniechane są obowiązki szkolne lub dziecko pozostaje bez właściwiej opieki. Takie sytuacje najczęściej zdarzają się w rodzinach patologicznych, w których występuje wiele dysfunkcji, a sprawowanie odpowiedzialnej opieki nad dzieckiem jest niemożliwe. W rodzinach patologicznych bardzo często pojawia się alkohol lub inne środki odurzające. W sytuacjach, w których rodzice są pod wpływem, nie można mówić o bezpiecznym sprawowaniu opieki nad dzieckiem. Z prawnego punktu widzenia, nie ma znaczenia czy rodzic, który sprawuje opiekę nad nieletnim systematycznie jest pod wpływem alkoholu czy taka sytuacja zdarzyła się jednorazowo. Jest to zagrożenie bezpieczeństwa dziecka i podstawa do odebrania mu władzy rodzicielskiej.

W przypadku separacji i rozwodu lub jakiegokolwiek innego powodu rozłączenia rodziców również może dojść do ograniczenia władzy rodzicielskiej. Jeśli zachodzi stałe rozłączenie opiekunów, sąd ze względu na dobro dziecka może jednemu z rodziców ograniczyć możliwości opieki nad dzieckiem. Jeśli jednak rodzice pomimo rozwodu lub separacji są zgodni co do sprawowania opieki i podejmowania decyzji, sąd nie ma powodów do ograniczania władzy rodzicielskiej.

Wniosek o ograniczenie władzy rodzicielskiej należy złożyć do sądu. Taki wniosek może złożyć jedno z rodziców lub każda inna osoba, która ma wystarczającą wiedzę o zagrożonym dobru dziecka. Wniosek może również zostać złożony przez instytucje takie jak policja i ośrodki pomocy społecznej.

Artykuł powstał po konsultacji z Kancelarią Animus: http://kancelaria-animus.pl/kancelaria/.

Licencjonowane artykuły dostarcza Artelis.pl.

Intercyza - umowa majątkowa małżeńska

Autor: Marcin Balicki

Intercyza to inaczej umowa przedślubna ustalająca sprawy majątkowe przyszłych małżonków. W języku prawnym słowu intercyza odpowiada pojęcie umowy majątkowej małżeńskiej. Podjęcie decyzji o podpisaniu intercyzy powoduje określone konsekwencje prawne i finansowe, które należy rozważyć i skonsultować z notariuszem, księgowym lub doradcą finansowym.

Z chwilą zawarcia małżeństwa między małżonkami powstaje wspólność majątkowa inaczej nazywana wspólnością ustawową. Wspólność majątkowa oznacza, że od momentu małżeństwa i wypowiedzenia sakramentalnego „tak” wszystko co oboje małżonkowie lub tylko jeden z nich nabyli w czasie trwania małżeństwa, jest ich wspólną własnością i wchodzą do majątku wspólnego. Jednak są pewne elementy majątku, które pomimo wspólności majątkowej są majątkiem osobistym każdego z małżonków.

Biorąc pod uwagę powyższe wprowadzenie do tematu intercyzy, rola umowy majątkowej małżeńskiej nie sprowadza się wyłącznie do oddzielenia majątków obu małżonków czyli ustanowienia tzw. rozdzielności majątkowej lecz przyjęcia rozwiązania innego niż wspólność ustawowa. Umowa taka może więc równie dobrze wspólność ustawową rozszerzyć lub ograniczyć. Dodatkowo, powszechna opinia głosi, ze umowa majątkowa małżeńska może być zawarta tylko przed ślubem, w rzeczywistości tak nie jest i rozdzielność majątkową można ustanowić również w trakcie trwania małżeństwa.

Przed podjęciem decyzji o podpisaniu intercyzy warto skonsultować to rozwiązanie z księgowym lub doradcą podatkowym, którzy ocenią i wyjaśnią konsekwencje finansowe oraz notariuszem bądź adwokatem, którzy będą w stanie przedstawić konsekwencje prawne takiego działania.

Jednym z powodów podpisania umowy majątkowej małżeńskiej jest chęć utrzymania przez małżonków niezależności majątkowej lub uniknięcia bardzo trudnego i nieprzyjemnego często w przebiegu postępowania o podział majątku po ewentualnym rozwodzie. Inną ważną i częstą przyczyną jest chęć uchronienia tego co nabyliśmy po ślubie przed egzekucją. Podpisanie intercyzy wprowadzającej rozdzielność majątkową z tego właśnie powodu może być korzystne zwłaszcza, gdy jeden z małżonków prowadzi działalność gospodarczą, która wiąże się z dużym ryzykiem finansowym. Intercyza może uchronić przed egzekucją długów na rzecz kontrahentów lub zaległości wobec urzędu skarbowego i ZUS, będących następstwem prowadzenia działalności gospodarczej.

Ostatecznie, ocena czy rzeczywiście podpisać intercyzę wymaga rozważenia, gdyż konsekwencje mogą być różne w zależności od danej sytuacji życiowej. Trzeba wziąć pod uwagę, na ile intercyza będzie wpływać na wysokość płaconych przez nas podatków i możliwość uzyskania kredytu ze względu na obniżoną zdolność kredytową.

Kancelaria notarialna Łódź - intercyza

Licencjonowane artykuły dostarcza Artelis.pl.

Rozwód w pigułce

Autor: Iwona Jankiel

Rozwód bywa jednym z najbardziej bolesnych momentów w życiu dwojga ludzi, ale i w życiu ich rodzin i bliskich osób.

Często jednak jest to jedyne rozwiązanie problemu między małżonkami. Jak w rzeczywistości wygląda rozwód i co warto na ten temat wiedzieć?

Czym jest rozwód

Z definicji rozwód jest trwałym i zupełnym rozpadem małżeństwa. Oznacza to, iż między małżonkami przestaje istnieć jakakolwiek więź emocjonalna, duchowa, seksualna i prowadzą oni odrębne budżety.

Przyczyny rozwodu

Najczęściej wymienia się następujące powody, które doprowadziły do rozwodu, do których zalicza się niedopasowanie charakterów, agresja wobec małżonka lub bliskich, nadużywanie alkoholu, zdrada, różnice światopoglądowe i wiele innych.

Bez względu jednak na to, czy przyczyna rozwodu leży po jednej stronie, czy po obojgu małżonków, każdy z nich czuje swego rodzaju porażkę. Dlatego sam proces rozwodu bywa bolesny i trudny.

Pozew rozwodowy

Aby rozwód był możliwy, konieczne jest złożenie pozwu rozwodowego. W przypadku, gdy obawiamy się, że rozwód będzie miał trudny przebieg i nasz partner będzie robił wszystko, aby utrudnić pozytywne dla ciebie zakończenie sprawy, skorzystaj z pomocy prawnika, który pomoże ci odpowiednio przygotować pozew i będzie wspierał na każdym etapie sprawy.

Pamiętaj również o tym, iż złożenie pozwu wiąże się z kosztem 600 zł za wpis sądowy.

Z orzeczeniem o winie czy bez

Warto również pamiętać o tym, iż istnieją dwa podstawowe rodzaje rozwodu. Ten z orzeczeniem o winie jest dużo bardziej skomplikowany i wymaga przedstawienia odpowiednich materiałów dowodowych świadczących o winie drugiej strony. Materiałami tymi mogą być bilingi, treści maili, sms-ów, nagrania audio lub wideo, a także zeznania świadków. Natomiast rozwód bez orzeczenia o winie odbywa się za obopólną zgodą małżonków i zazwyczaj jego powodem jest niezgodność charakterów czy różnice światopoglądowe. Tego typu sprawy odbywają się szybko.

Po rozwodzie

Rozwód wiąże się również z innymi aspektami, jak na przykład przydział alimentów na dziecko, podział majątku oraz zasady korzystania ze wspólnego mieszkania. Wszystkie te elementy wymagają orzeczenia sądu.

Choć rozwód niesie za sobą wiele negatywnych emocji, i nerwów, to przy odpowiednim przygotowaniu i profesjonalnej pomocy prawnej przebiegnie on sprawnie i bez dodatkowego stresu.

Polecamy skorzystać z pomocy adwokata we Wrocławiu.

Licencjonowane artykuły dostarcza Artelis.pl.

Rozwód nie taki straszny

Autor: Gaja Lisiecka

Dla nikogo nie jest to sytuacja wesoła, gdy dwoje ludzi nie potrafi się porozumieć między sobą i zaczynają dochodzić swoich praw na drodze sądowej.

Jak wskazują statystyki coraz więcej ludzi w Polsce i w Europie decyduje się na rozwód już po dwóch latach wspólnego życia. Rozwód – dla nikogo nie jest przyjemny, ale czasem pozwala na wydostanie się z pułapki, w którą nieświadomie wpadliśmy – na przykład męża-alkoholika albo żony, która wciąż ukrywa przed nami swoje spotkania o charakterze seksualnym z innym mężczyzną.

W takich sytuacjach dobrze jest wybrać się do dobrego adwokata. Dobry adwokat to ktoś, kto nie potraktuje naszej sprawy jak każdej innej, ale zrozumie dramat rozgrywający się w życiu konkretnych osób i będzie starał się szukać możliwie najlepszych rozwiązań. Jakimi więc cechami powinien charakteryzować się taki prawdziwy adwokat z powołaniem?

Dobry adwokat to ktoś, kto nie potraktuje nas przedmiotowo i jako kolejnych klientów. To ktoś, kto w profesjonalny sposób podejdzie do sprawy obiektywnie ją oceniając i, stroniąc od emocji, będzie w stanie pomóc swojemu klientowi. Powinien wyróżniać się chęcią szukania najkorzystniejszych rozwiązań, a przede wszystkim mieć już na koncie co najmniej kilka udanych spraw rozwodowych. Wygrana w tej sytuacji zależy od tego, czego oczekuje klient. To on lub ona muszą zdefiniować, co jego lub ją tak naprawdę interesuje i będzie satysfakcjonować. Sprawiedliwy podział majątku czy konieczność przekazania wszystkiego przez partnera, opuszczenia mieszkania, które jest wspólne. Bardzo trudna jest również kwestia dzieci, jeśli takowe w związku się pojawiły. Przekazanie praw do opieki nad dzieckiem zawsze jest bardzo kontrowersyjną i budzącą emocje sprawą. Dobry adwokat w tych wszystkich elementach będzie pracował na korzyść swojego klienta.

Warto popytać znajomych, którzy takie doświadczenia mają za sobą i potrafią wskazać zaangażowanego w prowadzenie sprawy adwokata. Może okazać się niezastąpiony w trakcie procesu.

Rozwodzimy się coraz częściej. Wniosek jest taki, że jeśli już musimy to robić, to lepiej, żebyśmy robili to w sposób cywilizowany i rozsądny. Aby nikt nie chciał nikomu zaszkodzić i zespuć reputacji. A do tego niezbędny na pewno okaże się właśnie profesjonalny i obiektywny adwokat.

http://askancelaria.eu

Licencjonowane artykuły dostarcza Artelis.pl.

Pomoc adwokata w trakcie rozwodu

Autor: Ewa Bart

Zakończenie małżeństwa to porażka dwojga ludzi, którzy zakładali, ze spędzą ze sobą całe życie. Niestety rozwody stają się w Polsce bardzo powszechne. Na tym fakcie korzystają tylko kancelarie prawne, obsługujące rozwodzących się klientów.

Powody rozwodów, jak i okoliczności towarzyszące bywają różne, jednak w momencie, kiedy decyzja o ostatecznym zakończeniu małżeństwa jest podjęta, warto udać się do sprawdzonej i zaufanej kancelarii adwokackiej. Najlepiej jeśli będzie to kancelaria specjalizująca się w prawie rodzinnym, mająca spore doświadczenie w prowadzeniu tego rodzaju spraw.

Rozwód niesie za sobą konsekwencje prawne i finansowe, jeśli małżeństwo ma małoletnie dzieci, sprawa dodatkowo się komplikuje. Staranie się o alimenty, podział majątku, władzy rodzicielskiej – te i inne sprawy wymagają konsultacji z prawnikiem.

Pomoc adwokata staje się nieodzowna, nie tylko ze względu na różne zawiłości prawne, ale również z uwagi na stres, jaki zazwyczaj towarzyszy co najmniej jednemu ze współmałżonków, mogący niekorzystnie wpływać na zdolność realnego oglądu i oceny sytuacji. Warto w takich sytuacjach móc polegać na pomocy specjalisty, który zachowa spokój i dystans oraz profesjonalizm.

Udając się do kancelarii adwokackiej, możemy być pewni kompleksowej obsługi, która obejmie przede wszystkim napisanie pozwu rozwodowego, jeśli zajdzie taka potrzeba – również innych pism procesowych, oraz reprezentowanie klienta w sądzie. Adwokat świadczy na rzecz klienta porady prawne, informuje o dostępnych w danej sytuacji rozwiązaniach prawnych, doradza te najkorzystniejsze, a także podejmuje stosowne kroki prawne, za wsze z uwzględnieniem ochrony interesu klienta.

Zazwyczaj małżonkom zależy na jak najszybszym załatwieniu sprawy i uzyskaniu prawomocnego wyroku w sprawie rozwodu. Chodzi przede wszystkim o to, aby możliwie ograniczyć negatywne skutki emocjonalne związane ze sprawą, koniecznością powracania do trudnego tematu i rozdrapywania ran. Zadaniem adwokata jest pogodzenie tego celu z dbałością o interes klienta, który czasem wymaga przeprowadzenia dodatkowych czynności i tym samym wydłużenie procesu.

Aby współpraca klienta z adwokatem była owocna, konieczne jest wzajemne zaufanie. Przed jej rozpoczęciem trzeba szczerze porozmawiać, wyjaśniając i omawiając wszystkie elementy, które mogą być ważne dla sprawy.

Kancelaria Adwokacka Adwokat Anny Piotrowskiej - prawo rodzinne

Licencjonowane artykuły dostarcza Artelis.pl.

Dłużniku alimentacyjny UWAŻAJ! Za długi alimentacyjne możesz stracić prawo jazdy!

Dłużniku alimentacyjny UWAŻAJ! Za długi alimentacyjne możesz stracić prawo jazdy!!

Autor: Anna Węgrzyn

W wypadku, gdy egzekucja alimentów wobec dłużnika okazuje się bezskuteczna wierzyciel może złożyć wniosek do organu właściwego wierzyciela - oznacza to wójta, burmistrza lub prezydenta miasta właściwego ze względu na miejsce zamieszkania osoby uprawnionej o podjęcie działań wobec dłużnika alimentacyjnego

Ustawa z dnia 7 września 2007 roku o pomocy osobom uprawnionym do alimentów ( Dz. U. 2012 poz. 1228 – tekst jednolity ) przewiduje procedurę związaną z pomocą państwa osobom uprawnionym do alimentów na podstawie tytułu wykonawczego w przypadku bezskuteczności egzekucji oraz działań podejmowanych wobec dłużników alimentacyjnych.

Po otrzymaniu wniosku organ właściwy dłużnika przeprowadza wywiad alimentacyjny, w celu ustalenia sytuacji rodzinnej, dochodowej i zawodowej dłużnika alimentacyjnego, a także jego stanu zdrowia oraz przyczyn niełożenia na utrzymanie osoby uprawnionej, odbiera od niego oświadczenie majątkowe oraz informuje dłużnika o przekazaniu do biura informacji gospodarczej informacji gospodarczej o zobowiązaniu lub zobowiązaniach dłużnika alimentacyjnego.

W przypadku gdy dłużnik alimentacyjny nie może wywiązać się ze swoich zobowiązań z powodu braku zatrudnienia, organ właściwy dłużnika:

1) zobowiązuje dłużnika alimentacyjnego do zarejestrowania się jako bezrobotny albo jako poszukujący pracy w przypadku braku możliwości zarejestrowania się jako bezrobotny;

2) informuje właściwy powiatowy urząd pracy o potrzebie aktywizacji zawodowej dłużnika alimentacyjnego.

Kiedy dłużnik alimentacyjny uniemożliwia przeprowadzenie wywiadu alimentacyjnego lub odmówił:

1) złożenia oświadczenia majątkowego,

2) zarejestrowania się w powiatowym urzędzie pracy jako bezrobotny albo poszukujący pracy,

3) bez uzasadnionej przyczyny, w rozumieniu przepisów o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy, przyjęcia propozycji odpowiedniego zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej, wykonywania prac społecznie użytecznych, prac interwencyjnych, robót publicznych, prac na zasadach robót publicznych albo udziału w szkoleniu, stażu lub przygotowaniu zawodowym dorosłych

Organ właściwy dłużnika wszczyna postępowanie dotyczące uznania dłużnika alimentacyjnego za uchylającego się od zobowiązań alimentacyjnych.

Jeżeli decyzja o uznaniu dłużnika alimentacyjnego za uchylającego się od zobowiązań alimentacyjnych stanie się ostateczna, organ właściwy dłużnika kieruje wniosek do starosty o zatrzymanie prawa jazdy dłużnika alimentacyjnego, dołączając odpis tej decyzji, oraz składa wniosek o ściganie za przestępstwo określone w art. 209 § 1 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny (Dz. U. Nr 88, poz. 553, z późn. zm.2)) ( art. 5 ust. 3b cyt. Ustawy )

I właśnie na tle art. 5 ust. 3 tejże ustawy pojawiło się zagadnienie czy przepis ten w zakresie w jakim stanowi, że organ właściwy dłużnika kieruje wniosek do starosty o zatrzymanie prawa jazdy dłużnika alimentacyjnego jest zgodny z konstytucją.

W wyroku z dnia 12 lutego 2014 roku wydanym w sprawie o sygn. K 23/10 Trybunał Konstytucyjny stwierdził:

Art. 5 ust. 3b ustawy z dnia 7 września 2007 r. o pomocy osobom uprawnionym do alimentów (Dz. U. z 2012 r. poz. 1228 i 1548) w zakresie, w jakim stanowi, że organ właściwy dłużnika kieruje wniosek do starosty o zatrzymanie prawa jazdy dłużnika alimentacyjnego, jest zgodny z wywodzoną z art. 2 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej zasadą proporcjonalności.

Ponadto postanawia:

na podstawie art. 39 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 1 sierpnia 1997 r. o Trybunale Konstytucyjnym (Dz. U. Nr 102, poz. 643, z 2000 r. Nr 48, poz. 552 i Nr 53, poz. 638, z 2001 r. Nr 98, poz. 1070, z 2005 r. Nr 169, poz. 1417, z 2009 r. Nr 56, poz. 459 i Nr 178, poz. 1375, z 2010 r. Nr 182, poz. 1228 i Nr 197, poz. 1307 oraz z 2011 r. Nr 112, poz. 654) umorzyć postępowanie w pozostałym zakresie.

Dz.U.2014/236

Adwokat Anna Węgrzyn prowadzi kancelarię adwokacką w Łańcucie, specjalizuje się w sprawach z zakresu prawa cywilnego, karnego i rodzinnego. Jest też autorem popularnego bloga adwokat-anna-wegrzyn.pl/blog.

Licencjonowane artykuły dostarcza Artelis.pl.

Prawo do opieki nad dzieckiem - nie tylko dla matki

Autor: Tomasz Zagórski

W Polsce nadal pokutuje pogląd, iż w przypadku rozwodu, opieka nad dzieckiem powinna zawsze zostać przyznana matce. Poniższa historia ukazuje natomiast, iż w każdym przypadku konieczne jest dogłębne zapoznanie się z materiałem dowodowym przed podjęciem ostatecznej decyzji w sprawie ustalenia miejsca pobytu dziecka.

Malwina i Sebastian przez 5 lat tworzyli stosunkowo udany związek małżeński. Pobrali się dość szybko, ponieważ Malwina zaszła w nieplanowaną ciążę, ale z pomocą rodziców młodzi szybko stanęli na nogi. Sebastian znalazł dobrą pracę na pełen etat, Malwina ze względu na córkę Gabrysię, zdecydowała się zatrudnić na pół etatu jako pomoc biurowa. Rodzinę utrzymywał w głównej mierze Sebastian, ale nie stanowiło to dla niego problemu - doskonale rozumiał żonę, która chciała więcej czasu poświęcać dziecku. Niestety, po pewnym czasie okazało się, że Malwina wcale nie jest tak dobrą matką, za jaką uważał ją Sebastian. Malwina twierdziła, że odbiera Gabrysię z przedszkola około 13, potem jedzą razem obiad, idą na spacer albo spędzają wspólnie czas w domu. Tymczasem pewnego dnia Sebastian odebrał telefon od wyraźne poirytowanej przedszkolanki, która poprosiła go, aby natychmiast odebrał dziecko z placówki, ponieważ przedszkole już od pół godziny powinno być zamknięte. Dodała też, że jeżeli taka sytuacja powtórzy się jeszcze raz, będzie zmuszona poprosić o wypisanie Gabrysi z przedszkola. Sebastian nie mógł uwierzyć w to, co usłyszał. Natychmiast pojechał po Gabrysię, próbując w międzyczasie dodzwonić się do żony. Niestety, Malwina nie odbierała. Sebastian wyjaśnił przedszkolance, iż był przekonany, że żona odbiera córkę około 13, sam zaś pracuje do późna.

Po powrocie do domu, Sebastian zastał otwarte drzwi, zauważył też skórzaną kurtkę na wieszaku. Nie należała do niego... Sebastian, domyślając się, co może zastać w domu, poprosił Gabrysię, aby poczekała w korytarzu, sam zaś wszedł dalej. Nie mylił się, zastał żonę z kochankiem. Malwina, zaskoczona tak wczesnym powrotem męża, zaczęła się tłumaczyć, zaś jej przyjaciel uciekł korzystając z zamieszania. Sebastian nie chciał słuchać żadnych wyjaśnień, szybko spakował rzeczy swoje i Gabrysi, po czym pojechał do rodziców. Kilka dni później, gdy już ochłonął, zdecydował się złożyć pozew o rozwód. Nie wyobrażał sobie, aby mógł dalej być z Malwiną. Postanowił także, że chce, aby to jemu zostało przyznane prawo do opieki nad dzieckiem. Adwokat uprzedził Sebastiana, że wobec tego czeka go długa sprawa rozwodowa. Sebastian był gotów zostawić dom Malwinie, sam zaś postanowił wrócić na stałe do rodziców, gdzie przygotował dla Gabrysi pokój. Sebastian każdą wolną chwilę poświęcał Gabrysi, ustalił nawet z szefem elastyczne godziny pracy oraz możliwość wykonywania części zadań w domu, aby nie zaniedbywać córki. Od momentu wyprowadzki Sebastiana i Gabrysi do dnia rozprawy pojednawczej, Malwina nie widziała się z córką, ograniczyła się tylko do kilku telefonów. Gabrysia również nie tęskniła za matką, szybko zaaklimatyzowała się w domu dziadków. Niemniej jednak, Malwina oświadczyła, iż nigdy nie pozwoli Sebastianowi zabrać Gabrysi, że to ona jest matką i to z nią zostanie dziecko. Zdołała nawet przekonać kilka przyjaciółek, aby zeznały, że Sebastian znęcał się nad nią fizycznie i psychicznie, nie dawał pieniędzy na dziecko i dom, wypominał pracę tylko na pół etatu. Z kolei świadkowie Sebastiana zeznali, że Malwina zamiast zajmować się córką, spędzała czas z kochankiem, zaś Sebastian ciężko pracował i przeznaczał wszystkie pieniądze na zapewnienie godnego bytu żonie i córce.

Batalia o Gabrysię trwałaby z pewnością przez wiele miesięcy, gdyby nie pewien zbieg okoliczności. Ponieważ w toku sprawy, sąd zadecydował, że do momentu ogłoszenia wyroku Gabrysia będzie mieszkać z matką, Malwina systematycznie odbierała córkę z przedszkola. Pewnego dnia, gdy czekała aż Gabrysia zejdzie do szatni, zadzwonił telefon. Malwina odebrała, po czym przyciszonym głosem powiedziała, że jak gdy tylko otrzyma prawa do opieki i alimenty, wszystko wróci do normy, bo Sebastian będzie płacił tyle, że wystarczy na opiekunkę. Malwina, pochłonięta rozmową i snuciem planów na przyszłość, nie zauważyła stojącej w progu córki wraz z przedszkolanką.

Przedszkolanka, pomimo wcześniejszych wątpliwości, zdecydowała się zeznawać na korzyść Sebastiana. Uznała bowiem, że Gabrysi lepiej będzie z ojcem, który faktycznie interesuje się dzieckiem, niż z matką, którą liczy tylko i wyłącznie na wysokie alimenty. Kluczowe dla sprawy okazały się jednak zeznania psychologa, do którego Sebastian udał się z córką po szczerej rozmowie z przedszkolanką. Po wielu próbach, psychologowi udało się przekonać Gabrysię, aby opowiedziała o swoich relacjach z mamą. Dziewczynka powiedziała wówczas, że mama chyba jej nie lubi, bo w ogóle się z nią nie bawi, nie rozmawia, ignoruje jej prośby o wspólny spacer, zaś cały swój czas poświęca "wujkowi". Malwina próbowała podważyć tę opinię, poprzez żądanie powołania nowego biegłego. Potwierdził on jednak opinię poprzednika - Gabrysi nie łączyła z matką żadna więź emocjonalna, dziecko czuło się niekochane i odrzucone przez Malwinę.

Ostatecznie Sebastian otrzymał prawo do opieki nad Gabrysią, ale kosztowało go to mnóstwo nerwów i nieprzespanych nocy. Obecnie mieszka wraz z córką u swoich rodziców, którzy bardzo angażują się w opiekę nad wnuczką. Sebastian nie utrudnia Malwinie, która ma ograniczoną władzę rodzicielską, kontaktów z Gabrysią. Mimo to Malwina bardzo rzadko odwiedza córkę, a jeśli już, to przychodzi tylko na kilka minut. Nigdy nie zabiera Gabrysi do siebie, nie wyjeżdżają tez razem na wakacje. Na Malwinie ciąży obowiązek alimentacyjny, z którego jednak się nie wywiązuje, tłumacząc się trudną sytuacją materialną. Sebastian nie wnika, czy to prawda, nie potrzebuje bowiem pieniędzy od Malwiny. Dla niego najważniejsze jest to, że udało mu się zapewnić Gabrysi kochającą rodzinę, choć ma świadomość, że nawet najbardziej kochający ojciec oraz dziadkowie którzy nie widzą poza wnuczką świata, nie zastąpią jego córce relacji z matką.

Tomasz Zagórski - prawnik z Wieliczki

Licencjonowane artykuły dostarcza Artelis.pl.

niedziela, 2 grudnia 2018

Rozwód z orzekaniem o winie – czy warto?

Autor: Katarzyna Skowrońska

Rozwód to z pewnością jedno z bardziej stresujących wydarzeń w życiu - zarówno rozwodzących się małżonków, ich dzieci, jak też dalszej rodziny. Czasem jednak sytuacja między małżonkami nie pozostawia już wątpliwości, iż małżeństwa nie da się uratować. Decyzja o rozwodzie musi jednak być dobrze przemyślana.

Sam już rozwód najczęściej powoduje silne emocje, jednak gdy w grę wchodzi orzekanie o winie, emocje mogą być naprawdę bardzo silne. Czasem jednak, aby uniknąć angażowania dalszej rodziny oraz wszystkich znajomych warto rozważyć wniesienie pozwu o rozwód bez orzekania o winie. Powód (a więc ten kto wnosi pozew) powinien w pozwie wskazać, czy chce aby sąd orzekł o winie w rozkładzie pożycia, czy też nie. Oczywiście, jeśli orzekania o winie chce, powinien też winę drugiej strony udowodnić. A więc w tym celu zawnioskować już w pozwie dowody, które sąd ma przeprowadzić.

Zgodnie z polskim prawem tylko sąd może rozwiązać małżeństwo przez rozwód. Jest tak niezależnie od tego, czy małżonkowie mają małoletnie dzieci czy też nie mają ich wcale. Aby jednak sąd w ogóle mógł orzec o rozwiązaniu małżeństwa, muszą być spełnione określone przesłanki. Jak stanowi przepis kodeksu rodzinnego i opiekuńczego: jeżeli między małżonkami nastąpił zupełny i trwały rozkład pożycia, każdy z małżonków może żądać, ażeby sąd rozwiązał małżeństwo przez rozwód.

Przepis kodeksu rodzinnego i opiekuńczego określa także sytuacje, w których orzeczenie przez sąd rozwodu nie będzie dopuszczalne. Jak wynika z treści przepisu kodeksu rodzinnego i opiekuńczego: mimo zupełnego i trwałego rozkładu pożycia rozwód nie jest dopuszczalny, jeżeli wskutek niego miałoby ucierpieć dobro wspólnych małoletnich dzieci małżonków albo jeżeli z innych względów orzeczenie rozwodu byłoby sprzeczne z zasadami współżycia społecznego.

Każda sytuacja jest indywidualnie rozpatrywana przez sąd – nie ma bowiem przepisu, który definiowałby „dobro dziecka”. Nie istnieje też przepis mówiący o tym, co jest zgodne z zasadami współżycia społecznego, a co już nie. Sąd rozstrzyga indywidualnie w każdym przypadku w oparciu o przeprowadzone dowody, posiłkując się też orzecznictwem Sądu Najwyższego. Rozwód nie jest również dopuszczalny, jeżeli żąda go małżonek wyłącznie winny rozkładu pożycia, chyba że drugi małżonek wyrazi zgodę na rozwód albo że odmowa jego zgody na rozwód jest w danych okolicznościach sprzeczna z zasadami współżycia społecznego.

Orzekając rozwód sąd orzeka także, czy i który z małżonków ponosi winę rozkładu pożycia. Sąd nie będzie orzekał w kwestii winy tylko w sytuacji, gdy oboje małżonkowie zgodnie wnoszą o rozwód bez orzekania o winie. W innym przypadku sąd przeprowadzi postępowanie dowodowe – a więc będzie np. przesłuchiwał zawnioskowanych przez strony świadków. Po przeprowadzeniu postępowania dowodowego sąd wydaje wyrok. Strona niezadowolona z wyroku może jednak wnieść apelację. Sprawy o rozwód rozpatrują w pierwszej instancji sądy okręgowe. Apelację więc w tych sprawach rozpatrywać będą sądy II instancji – a więc sądy apelacyjne.

Należy jednak pamiętać, iż rozwód z orzeczeniem winy jednego z małżonków ma nieco inne konsekwencje niż w przypadku gdy sąd nie orzekał o winie. W relacjach między (byłymi) małżonkami to przede wszystkim różnica w możliwości dochodzenia alimentów. Mimo, iż przepis kodeksu rodzinnego i opiekuńczego wydaje się być sformułowany dość jasno, kwestia ta budzi wątpliwości. W przypadku orzeczenia rozwodu „z winy” jednego ze współmałżonków (inaczej niż w sytuacjach gdy sąd o winie nie orzekał) konsekwencją może być nawet dożywotnie alimentowanie małżonka niewinnego przez tego, z którego winy rozpadło się małżeństwo. Sytuacja taka nie jest tylko teoretyczna. Zdarza się w praktyce, iż małżonek niewinny występuje o alimenty od małżonka „winnego” rozpadu pożycia nawet kilka lat po orzeczeniu rozwodu. Oczywiście samo „wystąpienie o alimenty” nie jest równoznaczne z ich zasądzeniem przez sąd.(sąd przeprowadza postępowanie dowodowe, bada czy spełnione są przesłanki aby alimenty zasądzić).

Warto pamiętać, iż nawet fakt, że „winny” małżonek zawrze kolejne małżeństwo nie zwolni go automatycznie od obowiązku alimentacyjnego względem poprzedniego małżonka. Zawarcie kolejnego małżeństwa przez małżonka „winnego” oraz pojawienie się w nowym związku dzieci może jednak mieć wpływ na wysokość tych alimentów. W kwestii zgodności art. 60 §3 k. r. o., o którym tu mowa, z Konstytucją wypowiadał się niedawno Trybunał Konstytucyjny. Uznał on, że nie ma sprzeczności między tym przepisem a normami konstytucyjnymi. Postępowanie o rozwód z orzekaniem o winie trwa jednak zazwyczaj zdecydowanie dłużej niż sprawa o rozwód bez orzekania o winie. W szczególności konieczność słuchania świadków i przeprowadzenia innych dowodów zawnioskowanych przez strony znacząco wydłuża czas trwania sprawy o rozwód.

Co do zasady orzeczenie o winie jednego z małżonków nie ma wpływu na rozstrzygnięcie o podziale wspólnego majątku. Podział majątku po rozwodzie następuje zasadniczo w odrębnym postępowaniu – prowadzonym po prawomocnym zakończeniu sprawy o rozwód. Sprawa o podział majątku (inaczej niż sprawa o rozwód) prowadzona jest przez sąd rejonowy – jako sąd I instancji.

Autorka jest adwokatem, prowadzi indywidualną kancelarię adwokacką, a w wolnych chwilach także blogi prawnicze, w tym też blog o prawie rodzinnym, który istnieje pod adresem www.rozwod-wroclaw.pl

Licencjonowane artykuły dostarcza Artelis.pl.

Alimenty dla rodzica

Autor: luska098

Nikogo dziś nie dziwi sytuacja, w której alimenty na dziecko płaci rodzic bądź rodzice. Tymczasem niewiele osób zdaje sobie sprawę z tego, że prawo dopuszcza taką możliwość również w drugą stronę. W określonych bowiem sytuacjach to rodzic może złożyć wniosek o wypłatę alimentów na jego utrzymanie przez dziecko.

Podstaw prawnych takiej możliwość upatrywać należy głównie w przepisach Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego. Jednak możliwość domagania się alimentów na rzecz rodziców istnieje tylko w przypadku dzieci, które są już pełnoletnie i musi to być uzasadnione ważnymi przesłankami.

W zasadzie najważniejszą przesłanką warunkującą zasądzenie alimentów jest stan majątkowy obu stron - zarówno rodziców jak i ich dzieci. Po stronie rodziców musi to być uzasadnione trudną sytuacją materialną, wystąpieniem tzw. niedostatku. Natomiast po stronie dziecka bądź dzieci muszą istnieć finansowe możliwości zaspokojenia tego typu świadczenia - sąd, zanim zatwierdzi obowiązek alimentacyjny, musi sprawdzić, czy dziecko posiada dochód (czyli stałe wynagrodzenie z pracy zarobkowej, ale również mogą to być różnego rodzaju premie i dodatki, dochód pasywny - z wynajmu mieszkania, lokaty bankowej, etc., czy świadczenia takie jak emerytura, renta i in.).

Podstawowym problemem jest ustalenie zakresu pojęciowego wyrażenia „niedostatek”, tym bardziej, że nie zostało ono zdefiniowane w Kodeksie rodzinnym i opiekuńczym. Przyjąć jednak można, że niedostatek to taki stan finansowy, który nie pozwala zaspokoić najważniejszych potrzeb (a nawet ich części), w tym jedzenia, mieszkania i leczenia.

Nie zawsze obowiązek alimentacyjny musi oznaczać wypłatę środków finansowych, czasami może on przyjąć inną formę. I tak polskie prawo zna przypadki, kiedy sąd nałożył np. obowiązek zaopiekowania się rodzicami bądź przyjęcia ich pod swój dach.

Z biegiem czasu rośnie zakres obowiązków, jakie dziecko ma wobec swoich rodziców. Może zdarzyć się i tak, że będzie musiało ono być dla nich wsparciem nie tylko duchowym czy psychologicznym, ale również finansowym. Alimenty na rzecz rodzica to jedna z form takiej pomocy materialnej, uwzględniona przez polskie prawo.

Konsultacja merytoryczna - Adwokat Kraków

Licencjonowane artykuły dostarcza Artelis.pl.

Co jest wspólne, a co nie po ślubie?

Autor: Adwokat Iwona Zubrzycka-Zięba

Wraz z zawarciem związku małżeńskiego pomiędzy małżonkami z mocy ustawy powstaje wspólność majątkowa. Obejmuje ona przedmioty majątkowe nabyte w czasie trwania tej wspólności przez oboje małżonków lub przez jednego z nich.

Przedmioty majątkowe, które nie należą do wspólności majątkowej, należą do majątku osobistego każdego z małżonków.

Do majątku wspólnego małżonków należą (art. 31 krio):
1) pobrane wynagrodzenie za pracę i dochody z innej działalności zarobkowej każdego z małżonków, np. wynagrodzenie uzyskiwane z tytułu umowy o pracę bądź z działalności gospodarczej prowadzonej przez jednego z małżonków;
2) dochody z majątku wspólnego, jak również z majątku osobistego każdego z małżonków, np. dochód z wynajmu wspólnego mieszkania, ale również dochód z wynajmu mieszkania zakupionego przez jednego z małżonków przed zawarciem związku małżeńskiego (majątku osobistego);
3) środki zgromadzone na rachunku otwartego lub pracowniczego funduszu emerytalnego każdego z małżonków;
4) kwoty składek zewidencjonowanych na subkoncie, o którym mowa w art. 40a ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U. z 2009 r. Nr 205, poz. 1585, z późn. zm.).

Do majątku osobistego każdego z małżonków należą natomiast:
1) przedmioty majątkowe nabyte przed powstaniem wspólności ustawowej, np. samochód zakupiony przez jednego z małżonków przed zawarciem małżeństwa;
2) przedmioty majątkowe nabyte przez dziedziczenie, zapis lub darowiznę, chyba że spadkodawca lub darczyńca inaczej postanowił, np. spadek otrzymany po rodzicach wchodzi automatycznie do majątku osobistego małżonka będącego spadkobiercą, chyba że spadkobierca zadecyduje, że spadek ma stanowić majątek wspólny małżonków;
3) prawa majątkowe wynikające ze wspólności łącznej podlegającej odrębnym przepisom, np. udziały w spółce osobowej (jawnej, partnerskiej, komandytowej i komandytowo-akcyjnej) należą do majątku osobistego;
4) przedmioty majątkowe służące wyłącznie do zaspokajania osobistych potrzeb jednego z małżonków (nie ma wyraźniej granicy między przedmiotami służącymi do zaspokajania osobistych potrzeb jednego z małżonków, a służącymi do zaspokajania potrzeb obojga małżonków - decyduje ich wykorzystanie);
5) prawa niezbywalne, które mogą przysługiwać tylko jednej osobie, np. dożywocie, służebność, użytkowanie;
6) przedmioty uzyskane z tytułu odszkodowania za uszkodzenie ciała lub za wywołanie rozstroju zdrowia albo z tytułu zadośćuczynienia za doznaną krzywdę; nie dotyczy to jednak renty należnej poszkodowanemu małżonkowi z powodu całkowitej lub częściowej utraty zdolności do pracy zarobkowej albo z powodu zwiększenia się jego potrzeb lub zmniejszenia widoków powodzenia na przyszłość,
7) wierzytelności z tytułu wynagrodzenia za pracę lub z tytułu innej działalności zarobkowej jednego z małżonków, np. w przypadku, gdy pracodawca nie wypłaci jednemu z małżonków wynagrodzenia, to wierzytelność ta wchodzi w skład majątku osobistego małżonka będącego wierzycielem;
8) przedmioty majątkowe uzyskane z tytułu nagrody za osobiste osiągnięcia jednego z małżonków, np. nagrody za udział w konkursach, zawodach;
9) prawa autorskie i prawa pokrewne, prawa własności przemysłowej oraz inne prawa twórcy (jednakże dochody z praw autorskich będą wchodziły w skład majątku wspólnego małżonków);
10) przedmioty majątkowe nabyte w zamian za składniki majątku osobistego, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej.

Iwona

Licencjonowane artykuły dostarcza Artelis.pl.

Prawo jazdy za alimenty

Autor: Agnieszka Swaczyna

Nie jest to sposób nowy, ale chyba często się o nim zapomina. Zdarza się, że – czy to w trakcie postępowania rozwodowego, czy też po (tak samo, jak po sprawie alimentacyjnej) osoba uprawniona do alimentów nie może ich w żaden sposób wyegzekwować.

„Nagle” rodzic, który ma płacić alimenty traci pracę, nie ma żadnego majątku i generalnie nie można nic zrobić. I tu trzeba pochwalić ustawodawcę, który dał uprawnionym do alimentów nietypową broń.

Żeby z tej broni skorzystać, trzeba najpierw wszcząć egzekucję komorniczą. Jeżeli przez dwa miesiące komornikowi nie uda się wyegzekwować pełnej kwoty roszczenia (lub w ogóle nie może wszcząć egzekucji przeciwko osobie zamieszkałej za granicą), to można złożyć wniosek do wójta, burmistrza lub prezydenta miasta (dalej będę używać zbiorczej nazwy organ administracyjny) swojego miejsca zamieszkania o podjęcie działań wobec dłużnika alimentacyjnego. Do wniosku należy załączyć zaświadczenie od komornika o bezskuteczności egzekucji z informacją o stanie egzekucji, przyczynach bezskuteczności i działaniach podejmowanych w celu wyegzekwowania należności (jeżeli się tego nie zrobi, organ administracyjny zwróci się o ten dokument bezpośrednio do komornika, co oczywiście wydłuży procedurę). Po otrzymaniu wniosku organ administracyjny miejsca zamieszkania wierzyciela występuje z wnioskiem do organu administracyjnego miejsca zamieszkania dłużnika o podjęcie stosownych działań, tj.: przeprowadza wywiad alimentacyjny (o sytuacji rodzinnej, dochodowej i zawodowej dłużnika, jego stanu zdrowia i przyczyn niealimentowania), odbiera oświadczenie majątkowe (pod rygorem odpowiedzialności karnej za fałszywe zeznania) i informuje o przekazaniu danych dłużnika do Biura Informacji Gospodarczej (w razie powstania zaległości za okres ponad 6 miesięcy).

Przez cały czas trwania procedury oba organy administracyjne i komornik mają obowiązek informować się nawzajem o okolicznościach, które mogą mieć wpływ na skuteczność egzekucji. Nie będę zanudzać czytelników dość skomplikowaną procedurą, zwłaszcza, że wnioskodawca nie bierze w tym bezpośredniego udziału. Dość powiedzieć, że dłużnik alimentacyjny, który zostanie uznany za uchylającego się od zobowiązań alimentacyjnych (przypadki uzasadniające taką decyzję są wymienione w ustawie o pomocy osobom uprawnionym do alimentów – dla zainteresowanych Dz. U. z 2007 r., nr 192, poz. 1378 ze zm.) – może zostać pozbawiony prawa jazdy (a precyzyjnie mówiąc jego prawo jazdy zostanie zatrzymane). Prawo jazdy można odzyskać najwcześniej po pół roku chyba, że wcześniej ustanie obowiązek alimentacyjny.

Warto wiedzieć o takim alternatywnym sposobie egzekucji alimentów. Dziwnym trafem osoby zobowiązane do alimentów tracą pracę, ale jakoś się utrzymują i zwykle do tego bardzo przydatny im jest samochód.

Agnieszka Swaczyna, adwokat. Zajmuje się prawem cywilnym i rodzinnym. Prowadzi dwa blogi: www.blogrozwod.pl i www.blog.kancelariaswaczyna.pl

Licencjonowane artykuły dostarcza Artelis.pl.

Badanie w RODK

Autor: Agnieszka Swaczyna

Każdego roku setki rodzin odwiedza Rodzinne Ośrodki Diagnostyczno-Konsultacyjne w całej Polsce. Czego można się tam spodziewać? Odpowiedzi udzielam poniżej.

Na początku zastrzegam, że mogę wypowiadać się tylko na temat badania w krakowskim Rodzinnym Ośrodku Diagnostyczno-Konsultacyjnym (siłą rzeczy – wykonuję zawód w Krakowie – dochodzą do mnie relacje o badaniach właśnie w tym ośrodku). Przede wszystkim osoby idące na badanie nie powinny spodziewać się w RODK pomocy w problemach rodzinnych. Rodzinny Ośrodek Diagnostyczno-Konsultacyjny to nie ośrodek interwencji kryzysowej, tylko instytucja powołana do stawiania diagnozy na potrzeby postępowania sądowego.

Strony postępowania skierowane przez sąd na badanie do RODK powinny stawić się w ośrodku w wyznaczonym terminie. Małżonkowie muszą zarezerwować sobie ok. 3 godzin, bo tyle średnio trwa badanie. mogą też spodziewać się wspólnego oczekiwania na swoją kolej w poczekalni. Rozmowy z rodzicami odbywają się osobno w obecności jednego – lub kilku pracowników ośrodka (psychologów, pedagogów). Dziecko badane jest w osobnym pokoju, wyposażonym w zabawki, kredki itp. Starsze dzieci, które już nie interesują się zabawą też badane są w tym pokoju, choć oczywiście nikt nie oczekuje, że będą się bawiły.

Często klienci zadają pytanie jak przygotować się do badania, żeby wszystko było dobrze. Moim zdaniem nie ma sensu się przygotowywać – ani siebie, ani dziecka. Co najmniej z dwóch powodów: po pierwsze: trudno podczas badań przekazać inny obraz siebie niż w rzeczywistości (po to są różne metody diagnostyczne, żeby określić rzeczywistą sytuację, a nie to co ktoś chce przekazać), po drugie: nie jest to dobre świadectwo dla rodzica, jeżeli okaże się, że dziecko było nastawiane i instruowane jak ma odpowiadać na pytania. A proszę mi wierzyć, że takie wnioski z badań RODK można niejednokrotnie przeczytać w opinii, co nie pomaga w sprawie zainteresowanej stronie.

Opinia RODK jest bardzo ważna dla sądu orzekającego o rozwodzie. Należy pamiętać, że z negatywną dla siebie opinią można „walczyć” składając w zakreślonym przez sąd terminie zarzuty do opinii. Nie ma co ukrywać, że nie jest łatwo polemizować z biegłymi, którzy mają przewagę nad stroną w postaci wiedzy fachowej, ale to nie znaczy, że nie należy próbować. Zdarza się, że próby te kończą się sukcesem.

Agnieszka Swaczyna, adwokat. Zajmuje się prawem cywilnym i rodzinnym. Prowadzi dwa blogi: www.blogrozwod.pl i www.blog.kancelariaswaczyna.pl

Licencjonowane artykuły dostarcza Artelis.pl.

Przemoc w rodzinie a prawo

Autor: Ren C

Przemoc w rodzinie jest zjawiskiem, o którym nie zawsze chcemy rozmawiać. Osoby jej doświadczające bardzo często boją się reakcji otoczenia, odczuwają strach i wydaje im się, że nikt nie będzie w stanie im pomóc.

Bardzo często dochodzi do sytuacji, gdy członkowie rodziny są zastraszani, obawiają się, że jakikolwiek krok z ich strony może doprowadzić do jeszcze gorszego rozwinięcia się całej sprawy. Niezwykle trudno rozwiązać taką sytuację, gdyż ciężko jest nawiązać kontakt z osobami doświadczającymi przemocy. Wymagają oni przede wszystkim wsparcia psychicznego, lecz również ważne jest udzielenie im porady prawnej i pokierowanie ich działaniami.

Przemoc może objawiać się w dwojaki sposób – jako znęcanie fizyczne lub psychiczne. Wbrew pozorom to właśnie przemoc psychiczna jest znacznie gorsza i niesie ze sobą poważniejsze konsekwencje dla ofiary. Trudniej jest też ją udowodnić, ponieważ osoba poszkodowana nie posiada widocznych znaków świadczących o znęcaniu, a sama też zazwyczaj ukrywa rzeczywistą sytuację. Przemoc fizyczna natomiast wiąże się niewątpliwie z obrażeniami ciała, czasami nawet bardzo poważnymi. Łatwiej jednak jest ją udowodnić, np. ze względu widoczne ślady pobicia i możliwość wykonania obdukcji lekarskiej. W obu przypadkach jednak bardzo ważne jest, by ofiary znęcania chciała uzyskać pomoc i miała pewność, że postępuje dobrze, a jej działania zmierzają do poprawy sytuacji.

Osoby będące ofiarami przemocy w rodzinie same nie są w stanie rozwiązać danej sytuacji. Ważne jest więc, aby skierowały się z prośbą o pomoc do odpowiednich organów. Nie musi to być koniecznie ośrodek pomocy społecznej, można zwrócić się bezpośrednio do kancelarii lub adwokata, którzy nie tylko udzielą porady prawnej w tej sprawie, ale także wskażą, jakie kroki należy podjąć. W takich sytuacjach warto od razu skierować całe postępowanie na drogę sądową, by ostatecznie uregulować całą sprawę. Czasami wyrok sądu jest jedyną możliwością, by zakończyć cały proces znęcania się.

Sytuacja przemocy w rodzinie staje się niezwykle skomplikowana, gdy w rodzinie wychowują się małoletnie dzieci. Doświadczenia, jakie ich napotykają w trakcie dzieciństwa, mają bowiem bardzo duży wpływ na ich przyszłe życie oraz stan ich psychiki. Jeśli jedno z rodziców przejawia objawy choroby psychicznej, warto odizolować od niego dziecko, z uwagi na jego bezpieczeństwo. W takiej sytuacji można zwrócić się do adwokata o pomoc w napisaniu wniosku do sądu o ograniczenie lub odebranie praw rodzicielskich. Czasami jest jedyne możliwe rozwiązanie, by zapobiec negatywnemu wpływowi na wychowanie dziecka. Gdy jesteśmy świadkami przemocy w szczególności na dzieciach, powinniśmy zgłosić ten fakt odpowiednim organom. Nasza interwencja w takiej sprawie może bowiem zapobiec tragedii.

Jakie kroki należy podjąć, gdy dochodzi do sytuacji stosowania przemocy w rodzinie? Niewątpliwie najważniejsze jest to, by nie pozostawić sprawy samej sobie i godzić się, by trwała w nieskończoność. Należy jak najszybciej podjąć wszelkie możliwe kroki zmierzające do zakończenia całego procederu znęcania się nad członkami rodziny. W poszukiwaniu rozwiązania warto zajrzeć do Internetu. Znajdziemy tam wiele stron pomocnych w rozwiązaniu sytuacji, w jakiej się znaleźliśmy, ale także zostanie nam zaproponowana profesjonalna porada. Możemy liczyć na uzyskanie pomocy zarówno od kancelarii prawnej z Krakowa, jak również z Wrocławia, czy chociażby adwokata z Warszawy. Nie ma znaczenie miejsce zamieszkania, gdyż zawsze możemy liczyć na wsparcie, a dodatkowo mamy jasny obraz tego, jaką pomoc uzyskamy.

Więcej informacji oraz pomoc prawna na: www.gieldaprawnikow.pl

Licencjonowane artykuły dostarcza Artelis.pl.

Becikowe - nowe zasady przyznawania od 2013 roku

Autor: anna bobak

Zgodnie z wcześniejszymi zapowiedziami, z dniem 1 stycznia 2013 roku wchodzą w życie nowe przepisy określające zasady przyznawania jednorazowej zapomogi z tytułu narodzin dziecka. Zapomoga ta, popularnie zwana becikowym, nie będzie już przysługiwać każdej rodzinie.

Już niedługo o przyznaniu prawa do becikowego decydować zacznie wysokość dochodów osiąganych przez rodziców dziecka. Znany jest już próg zarobkowy uprawniający do otrzymania zapomogi - będzie to maksymalnie 1922 zł miesięcznie w przeliczeniu na osobę.

Warto wiedzieć, że becikowe jako takie nie należy do systemu świadczeń rodzinnych, jednak powyższa ustawa ciągle reguluje zasady jego udzielania. Do końca 2012 roku becikowe należy się każdej rodzinie, w której urodzi się dziecko, niezależnie od osiąganych przez rodzinę dochodów. Tak więc jednorazową zapomogę dostanie zarówno rodzina pobierająca zasiłki, średnio zamożna, jak i całkiem dobrze usytuowana.

Z kolei od początku 2013 roku, decydując o przyznaniu prawa do becikowego, gmina będzie stosowała takie samy zasady obliczania dochodu na osobę w rodzinie, jak w przypadku ustalania prawa do zasiłku rodzinnego oraz dodatków do niego.

Rodzice dzieci, które przyjdą na świat do 31 grudnia br. włącznie otrzymają becikowe jeszcze na starych zasadach, niezależnie od tego, kiedy złożą stosowny wniosek. Czynnikiem decydującym będzie tu bowiem data urodzenia dziecka, a nie termin wpłynięcia wniosku o zapomogę.

Rodziny, w których dochód na jedną osobę wyniesie nie więcej niż 539 zł (623 zł, gdy dziecko jest niepełnosprawne) dostaną dodatek do zasiłku rodzinnego w wysokości 1000 zł. Ponadto jeżeli rodziny te złożą odpowiedni wniosek, wówczas otrzymają kolejne 1000 zł becikowego (jako jednorazowa zapomoga dla ubogich rodzin).

Kwota becikowego po zmianach nie będzie wliczana do dochodów branych pod uwagę przy ustalaniu prawa do świadczeń rodzinnych i nie będzie mieć żadnego wpływu na prawo do zasiłku rodzinnego i dodatków do niego.

E-prawnik.pl - profesjonalna pomoc prawna online.

Licencjonowane artykuły dostarcza Artelis.pl.

Zasiłek rodzinny: zmiany stawek

Autor: anna bobak

Zasiłek rodzinny jest świadczeniem rodzinnym o charakterze państwowej pomocy finansowej dla rodzin, które znajdują się w bardzo ciężkiej sytuacji finansowej, a mają na wychowaniu przynajmniej jedno dziecko. Środki pieniężne przyznawane są z budżetu państwa zgodnie z ustawą z dnia 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych.

Zasiłek rodzinny, jak wspomniano wyżej, przysługuje rodzinom z dzieckiem i określoną sytuacją majątkową. Aby możliwe było staranie się o taki zasiłek, dochód rodziny w przeliczeniu na każdego jej członka musi wynieść nie więcej niż 539,00 zł, a od 1 listopada 2014 roku - nie więcej niż 574,00 zł. W przypadku, gdy zasiłek ma zostać przyznany na dziecko z orzeczeniem o niepełnosprawności w stopniu umiarkowanym lub znacznym, wówczas dochód ten wynosi 623,00 zł (od listopada 2014 roku - 664,00 zł).

Do dochodów wlicza się wszelkie przychody podlegające opodatkowaniu podatkiem od osób fizycznych, pomniejszone o należny podatek, koszty uzyskania przychodu, składki na ubezpieczenie społeczne niezaliczone do kosztów uzyskania przychodu oraz składki na ubezpieczenie zdrowotne, m.in. wynagrodzenie za pracę, emerytury, renty z tytułu niezdolności do pracy, renty inwalidzkie.

Dochody uzyskiwane poza gospodarstwem rolnym sumuje się, m.in. zasiłki chorobowe, alimenty na rzecz dzieci, renty i inne świadczenia z tytułu inwalidztwa wojennego, a także dochód z działalności podlegającej opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne.

Co istotne, możliwe jest przyznanie zasiłku rodzinnego nawet, jeżeli przekroczony zostanie maksymalny poziom dochodu na osobę w rodzinie. Warunkiem jest tutaj jednak przekroczenie podanej kwoty o kwotę niższą lub równą kwocie najniższego zasiłku rodzinnego przysługującego w okresie, na który jest ustalany, a także zasiłku rodzinnego, który przysługiwał zainteresowanym w poprzednim okresie zasiłkowym. W kolejnym roku kalendarzowym nie może jednak znowu nastąpić przekroczenie maksymalnej wysokości dochodu.

Prawo rodzinne - porady i artykuły prawne dostępne online na portalu e-prawnik.pl.

Licencjonowane artykuły dostarcza Artelis.pl.

Sprzedaż zaległych alimentów

Autor: anna bobak

Obowiązek alimentacyjny wynika z moralnego obowiązku świadczenia pomocy tym członkom rodziny, którzy własnymi siłami i środkami nie mogą zaspokoić swych potrzeb bytowych. Zgodnie z kodeksem rodzinno-opiekuńczym, obowiązek ten powstaje z mocy ustawy między krewnymi oraz między innymi osobami, które określa ów kodeks.

W myśl wspomnianych wyżej przepisów osoba uprawniona może domagać się alimentów, a zobowiązany dłużnik ma obowiązek spełnić świadczenie alimentacyjne. Obowiązki alimentacyjne zgodnie z prawem mają charakter ściśle osobisty, w związku z czym przeniesienie ich na inną osobę jest nie możliwe.

Wierzytelności alimentacyjne zgodnie z art. 505 k.c., nie mogą być umorzone przez potrącenie, oraz zgodnie z art. 831 § 1 pkt 3 k.p.c., nie mogą być przedmiotem egzekucji i zastawu – mówi o tym też art. 327 kodeksu cywilnego. Zgodnie z prawem nie jest też dopuszczalne przejęcie obowiązku alimentacyjnego przez inną osobę. Jednak zgodnie z art. 356 § 2, alimenty w postaci pieniędzy dłużnik alimentacyjny może spełnić za pośrednictwem osoby trzeciej, w szczególności poręczyciela.

Niedawno Sąd Najwyższy stwierdził, iż alimenty należą do szczególnego rodzaju wierzytelności - osoba uprawniona mogłaby przykładowo zbyć zaległe raty alimentacyjne, których nie może wyegzekwować, i uzyskać dzięki temu środki utrzymania. Raty alimentacyjne, które stały się wymagalne i zostały zasądzone prawomocnym wyrokiem sądu, nie są już ściśle związane z osobą uprawnionego.

Jednak Sąd Najwyższy zwrócił również uwagę na fakt, iż obowiązek alimentacyjny służy również kształtowaniu właściwych postaw, zasad postępowania w rodzinie, wpływa na umocnienie łączących rodzinę więzi i kształtuje wzajemne relacje między jej członkami. Cele te natomiast można osiągnąć jedynie wtedy, gdy po obu stronach stosunku alimentacyjnego znajdują się osoby określone w przepisach Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego. Dopuszczenie możliwości przelewu rat alimentacyjnych z kolei może doprowadzić do naruszenia spójnego systemu regulacji alimentacyjnych.

Szybka pomoc prawna z zakresu prawa rodzinnego - porady udzielane są przez internet.

Licencjonowane artykuły dostarcza Artelis.pl.

Majątek wspólny małżonków

Autor: anna bobak

Z chwilą zawarcia związku małżeńskiego pomiędzy małżonkami powstaje określona przez ustawę wspólnota majątkowa. Do jej powstania nie jest konieczne żadne oświadczenie, gdyż powstaje ona z mocy samego prawa, a więc powiedzieć można, iż jest to stan domyślny.

Wspólnota majątkowa nie jest jednak konieczna. Odpowiednie czynności prawne, dokonane jeszcze przed samym aktem zawarcia małżeństwa, mogą zapobiec powstaniu tej wspólnoty. Chodzi tutaj o formę aktu notarialnego w postaci umowy ustanawiającej rozdzielność majątkową, czyli o tzw. intercyzę. Samo sporządzenie intercyzy to koszt do 400 zł (zgodnie z obowiązującą obecnie taksą notarialną).

Zgodnie z prawem cywilnym, wspólność ustawowa jest wspólnością łączną lub - inaczej rzecz nazywając - bezudziałową. Majątek wspólny małżonków obejmuje w związku z tym wszystkie przedmioty majątkowe nabyte w czasie trwania związku małżeńskiego przez oboje małżonków lub przez jednego z nich.

Majątek ten stanowi też przedmiot podziału. Jeśli małżonkowie przed ślubem spisali intercyzę, wówczas majątek wspólny może powstać w trakcie trwania małżeństwa dopiero od pewnego momentu. Należy pamiętać, iż poza majątkiem wspólnym, każdy z małżonków ma swój majątek osobisty. Dany przedmiot majątkowy nie wejdzie w skład majątku wspólnego, jeżeli został nabyty na cudzy rachunek.

Zgodnie z art. 31 § 1 Kodeksu rodzinnego składniki tworzące majątek wspólny nie muszą powstać w wyniku współdziałania obojga małżonków. Jeżeli dane dobro (samochód, sprzęt AGD, nieruchomość) nabyta zostało w czasie trwania związku małżeńskiego, a małżonkowie pozostają we wspólności majątkowej, zasadą jest, że wchodzi ono do majątku wspólnego.

W skład majątku wspólnego, podlegającego podziałowi, wchodzą również dochody ze wspólnego majątku oraz dochody z majątków osobistych. Małżonkom najciężej jest się pogodzić z drugą z powyższych sytuacji.

Prawo rodzinne - darmowe porady prawne z różnych dziedzin prawa na portalu e-prawnik.pl.

Licencjonowane artykuły dostarcza Artelis.pl.

Adopcja dziecka

Autor: anna bobak

Adopcja, inaczej zwana przysposobieniem dziecka lub usynowieniem, polega na stworzeniu między przysposabiającym i przysposobionym stosunku prawnego takiego jak pomiędzy rodzicem a dzieckiem. Na skutek tego działania osoba przysposabiana od tego momentu jest traktowana jakby była naturalnym dzieckiem osoby, która ją przysposobiła.

Prawne skutki adopcji

Przysposobienie niesie ze sobą wiele istotnych skutków prawnych. Kluczowe jest to, że adoptujący zyskuje władzę rodzicielską nad dzieckiem, którą równocześnie tracą jego rodzice naturalni. Jeżeli biologiczni rodzice przysposobionego żyją, zostaje zerwany jakikolwiek kontakt dziecka z nimi, ponieważ od momentu przysposobienia rodzicami dziecka stają się adoptujący go ludzie. Na przysposabiającym ciąży obowiązek alimentacyjny względem dziecka, czyli obowiązek utrzymania go i wychowania. Dziecko dziedziczy po przysposabiającym na równi z dziećmi naturalnymi przysposabiającego i w zasadzie także po innych krewnych przysposabiającego. Dziecko nosi nazwisko przysposabiającego, a między adoptującym a dzieckiem tworzy się więź uczuciowa jak między rodzicami a dzieckiem naturalnym.

Prawne formalności

Zgodnie z prawem jest to akt formalny, który może nastąpić tylko na mocy orzeczenia sądowego. Należy o nie wystąpić do sądu opiekuńczego z odpowiednim wnioskiem o przysposobienie konkretnego dziecka. W postępowaniu przed sądem badane będą przede wszystkim kwalifikacje osobiste przysposabiającego, osobowość dziecka oraz to, czy nie jest to dziecko tzw. trudne. Ta zasada działania jest słuszna, aby po przysposobieniu nagle nie okazało się, że z dzieckiem są takie trudności, o których przysposabiający nie wiedzieli wcześniej.

Należy zaznaczyć, iż wyróżnia się kilka rodzajów przysposobienia: wspólne, przez jedną osobę, całkowite, pełne, niepełne; na terenie kraju, zagraniczne. Przed przysposobieniem należałoby zapoznać się z wszystkimi rodzajami.

Prawo rodzinne - darmowe porady prawne.

Licencjonowane artykuły dostarcza Artelis.pl.

Komu przysługuje zasiłek wychowawczy?

Autor: anna bobak

Kto może ubiegać się o przyznanie zasiłku wychowawczego na dziecko? Jakie są kryteria dochodowe? Gdzie złożyć wniosek? Odpowiedzi w poniższym artykule.

Dla kogo zasiłek wychowawczy?

O zasiłek wychowawczy ubiegać mogą się rodzice lub opiekun prawny dziecka. Ważnym jest, aby osoba ta miała prawo do urlopu wychowawczego, który przysługuje do ukończenia przez dziecko 4 roku życia. Zasiłek wychowawczy pobierać można przez okres maksymalnie 24 miesięcy. Naturalnie jak każda sytuacja i ta ma wyjątki. Gdy mamy pod opieką bliźniaki lub wieloraczki wówczas zasiłek będzie przyznawany na okres 36 miesięcy. Z kolei w sytuacji, gdy dziecko jest niepełnosprawne lub z orzeczeniem znacznego stopnia niepełnosprawności, zasiłek będzie wypłacany przez okres 72 miesięcy.

Kryteria dochodowe
Zgodnie z ustalonymi kryteriami dochodowymi obecnie o pieniądze mogą się starać te rodziny, w których dochód na jedną osobę nie przekroczył 504 zł. Próg wynosi 583 zł w sytuacji, gdy dziecko jest niepełnosprawne lub ma orzeczenie o znacznym stopniu niepełnosprawności. Kwoty te zmienią się już w listopadzie 2012 roku i wyniosą kolejno 539 zł oraz 623 zł.

Z kolei wsparcie w postaci pieniędzy nie będzie przysługiwać, gdy rodzice lub opiekunowie bezpośrednio przed uzyskaniem prawa do urlopu wychowawczego pracowali krócej niż przez 6 miesięcy, pracują w okresie korzystania z urlopu i uniemożliwia im to sprawowanie osobistej opieki nad dzieckiem, w okresie urlopu wychowawczego korzystają z zasiłku macierzyńskiego. Ponadto jeżeli dziecko jest umieszczone w placówce, która zapewnia mu całodobową opieką, z której dziecko i rodzice korzystają 5 dni w tygodniu, pieniądze również nie przysługują.

Wniosek o zasiłek wychowawczy
Co istotne w przypadku składania wniosku, wniosek o dodatek z tytułu opieki nad dzieckiem w okresie korzystania z urlopu wychowawczego należy złożyć w regionalnym Ośrodku Pomocy Społecznej. Formularz do odebrania na miejscu. Część ośrodków udostępnia je także na swoich stronach internetowych, więc można wypełnić wniosek w domu. Należy jednak złożyć go osobiście w siedzibie Ośrodka.

Ulga na dziecko 2012 - sprawdź, ile zyskasz.

Licencjonowane artykuły dostarcza Artelis.pl.

Przywrócenie władzy rodzicielskiej

Autor: anna bobak

Przywrócenie władzy rodzicielskiej może nastąpić tylko wtedy, gdy ustaną przyczyny, z powodu których sąd orzekł o pozbawieniu władzy rodzicielskiej. W tym celu rodzic powinien złożyć do sądu odpowiednie pismo.

Rodzic, który został pozbawiony władzy rodzicielskiej ma prawo do złożenia wniosku o jej przywrócenie. Jednak konieczne jest, aby przyczyny ustały. Przesłanki, które uzasadniają pozbawienie władzy rodzicielskiej to m.in. nadużywanie władzy rodzicielskiej, trwałe przeszkody uniemożliwiające sprawowanie władzy rodzicielskiej oraz rażące zaniedbywanie obowiązków względem dziecka.

Sąd ma również prawo odebrać władzę rodzicielską w sytuacji, gdy pomimo udzielonej rodzicom pomocy w dalszym ciągu nie ustały przyczyny nałożenia przez sąd na rodziców określonych obowiązków względem dziecka. W przypadku, gdy rodzice trwale nie interesują się dzieckiem, władza rodzicielska również zostaje im odebrana.

Należy pamiętać, aby w sporządzonym wniosku wskazać nie tylko przesłanki, z powodu których władza została odebrana, ale także należy opisać sposób w jaki zmieniała się sytuacja osoby, która złożyła wniosek o przywrócenie władzy rodzicielskiej. Przykładowo w przypadku, gdy przyczyną zaistniałej sytuacji był alkoholizm, jako dowód należałoby przedstawić zaświadczenie o ukończeniu terapii odwykowej.

Rodzic pozbawiony władzy rodzicielskiej, powinien wniosek o jej przywrócenie złożyć do sądu rejonowego, w wydziale rodzinnym i nieletnich zgodnie z miejscem zamieszkania dziecka. W sytuacji, gdy nie będzie można ustalić miejsca zamieszkania dziecka, właściwym sądem bezie ten, który jest zgodny z miejscem pobytu dziecka.

Koszt złożenia wniosku do sądu to 40 złotych. Należy ją uiścić w kasie sądowej lub na rachunek bankowy sądu.

Prawo rodzinne online - bezpłatne porady przez internet.

Licencjonowane artykuły dostarcza Artelis.pl.

Fundusz alimentacyjny

Autor: anna bobak

Fundusz alimentacyjny został stworzony w celu pomocy osobom, które nie mogą uzyskać alimentów od rodzica. Świadczenia z funduszu alimentacyjnego przysługują, gdy co najmniej od dwóch miesięcy nie wyegzekwowano pełnej należności z tytułu zaległych i bieżących zobowiązań alimentacyjnych.

Alimenty z funduszu alimentacyjnego należą się dzieciom aż do 25 roku życia, jeśli kontynuują one naukę. Z kolei w przypadku dziecka niepełnosprawnego świadczenia z funduszu alimentacyjnego przysługują bezterminowo. Aby otrzymać wsparcie finansowe z funduszu, należy złożyć wniosek w urzędzie gminy lub miasta, zgodnie z miejscem zamieszkania uprawnionego.

Alimenty od rodzica

Należy pamiętać o tym, że nie ma możliwości pobierania świadczeń alimentacyjnych z funduszu, gdy dziecko otrzymuje już alimenty od rodzica (nawet, jeśli kwota ta jest zbyt niska). Jeśli zdarzy się taka sytuacja, wtedy świadczenia z funduszu uważa się za nienależne, podlegają one zwrotowi.

Świadczenia a dochód

Świadczenia alimentacyjne należą się wtedy, gdy dochód rodziny w przeliczeniu na jedną osobę nie przekracza 725 złotych. W przypadku, gdy sytuacja w rodzinie się zmieni, np. zmniejszy się liczba członków rodziny lub wzrośnie dochód, osoba składająca wniosek jest zobowiązana do natychmiastowego powiadomienia o tym organu wypłacającego świadczenia alimentacyjne. Do wniosku należy dołączyć również dokumenty, które potwierdzą zaistniałą sytuację, np. zmniejszenie dochodu na członka rodziny.

Dłużnik alimentacyjny

Organ, który wypłaca świadczenia, ma prawo, aby zobowiązać dłużnika alimentacyjnego do zarejestrowania się w urzędzie jako bezrobotny. W sytuacji, gdy osoba ta nie będzie chciała się zarejestrować lub nie będzie chciała złożyć oświadczenia majątkowego lub też nie podejmie pracy, gmina składa w takiej sytuacji wniosek o ściganie za przestępstwo alimentacyjne oraz kieruje do starosty wniosek o zatrzymania prawa jazdy.

E-prawnik.pl - porady prawne przez internet z zakresu prawa rodzinnego.

Licencjonowane artykuły dostarcza Artelis.pl.

Skuteczne egzekwowanie kontaktów z dzieckiem

Autor: adwokat Małgorzata Supera

Kontakty z dzieckiem przestają być fikcją. Obowiązujące od sierpnia 2011 roku przepisy pozwolą na zdyscyplinowanie rodziców. Zmiana w sposobie karania za nieprawidłowe wykonywanie orzeczenia o kontaktach umożliwia skuteczniejsze dochodzenie uprawnień rodzicielskich.

Prawo do spotkań z dzieckiem w wielu wypadkach było jedynie niezrealizowaną obietnicą. Obowiązujące dotychczas przepisy nie dawały dostatecznej gwarancji skutecznego egzekwowania uprawnień rodzicielskich. W praktyce rodzic, z którym dziecko mieszkało, piętrzył trudności i tak organizował życie dziecku, aby do kontaktów tych nie dochodziło.

Obecnie niesolidny rodzic musi liczyć się z koniecznością poniesienia konsekwencji finansowych za swoje działania. Co więcej, zapłata nastąpi na rzecz osoby, której uniemożliwił spotkanie. Warunkiem koniecznym jest uprzednie określenie sposobu kontaktów w orzeczenie sądu lub ugodzie przed nim zawartej. Rozstrzygnięcie o sposobie kontaktowania się z dzieckiem po rozwodzie powinno się znaleźć w orzeczeniu rozwiązującym małżeństwo. Po uzyskaniu takiego orzeczenia, w przypadku utrudnień w realizacji kontaktów, należy złożyć wniosek o ukaranie do sądu rodzinnego. Sądem właściwym do rozpoznania sprawy jest sąd rejonowy na obszarze, na którym mieszka dziecko. Do wniosku należy dołączyć orzeczenie ustalające kontakty oraz wnieść opłatę sądową w wysokości czterdziestu złotych.

Podstawą ukarania może być nawet jednorazowa, nieuzasadniona odmowa kontaktów. Sąd zagrozi wówczas nakazaniem zapłaty określonej kwoty na rzecz tego, komu uniemożliwiono spotkanie. Jeżeli dojdzie po raz kolejny do odmowy wykonania orzeczenia, sąd tym razem nakaże już zapłatę. Kwota, jaką zostanie obciążony utrudniający kontakt, może zależeć od ilości naruszeń. Orzeczenie nakazujące zapłatę, bez potrzeby dalszych działań, jest tytułem wykonawczym. Na jego podstawie można wszcząć postępowanie egzekucyjne. Ponieważ uprawnionym do wszczęcia egzekucji jest osoba, która ubiegała się o ukaranie, nie ma co liczyć na wyrozumiałość.

Małgorzata Supera adwokat

temat: rozwód

Licencjonowane artykuły dostarcza Artelis.pl.

Rozwód inaczej

Autor: adwokat Małgorzata Supera

Podróże kształcą, ale nie tylko. Od wielu lat swobodnie przemieszczamy się po Unii. Niesie to za sobą plusy, ale i minusy. Jednym z nich jest rosnąca skłonność do rozstań i rozwodów. Powstaje wówczas pytanie, w którym kraju i na gruncie jakiego prawa to nastąpi.

Razem z dobrodziejstwem swobodnego przemieszczania się, na terenie Unii Europejskiej, coraz częściej dotykaja nas związane z tym minusy. Pół biedy, jeżeli za "chlebem " pojadą oboje małżonkowie i zabiorą dzieci. Zdecydowanie gorzej kończą się samotne wyjazdy. Co zatem należy zrobić, gdy próby czasu i rozstania nie wytrzymuje rodzina? Gdzie najlepiej przeprowadzić rozwód?

Odpowiedż na to pytanie znajduje się w prawie unijnym, a konkretnie w Rozporządzeniu nr 2201/2003. Jeżeli oboje małżonkowie mają obywatelstwo polskie, wówczas zawsze rozwód może nastąpić w Polsce. Jeżeli nie, to konieczne będzie skorzystanie z pomocy sądu kraju, w którym małżonkowie mieszkali. Warunkiem jednak jest, aby oboje lub co najmniej jedno z nich dalej tam mieszkało. W innej sytuacji, przeprowadzenie sprawy o rozwód może być skomplikowane.

Kolejnym zagadnieniem, z jakim musi się zmierzyć wnoszący o rozwód, jest ustalenie, na gruncie jakiego prawa sąd będzie orzekał. Świadomość tego problemu może zadecydować o wyborze kraju, w którym odbędzie się sprawa. Rozwód, który w Portugalii jest formalnością, już we Włoszech jest trudny, a w Irlandii może być drogą przez mękę.

Gdzie zatem szukać rozwiązania tego problemu. Tym razem odpowiedż nie jest już tak prosta. Wprawdzie od niedawna obowiązują przepisy unijne, które mają uregulować to zagadnienie, ale....No właśnie, jest jedno małe "ale". Rozporządzenie nr 1259/2010, bo o nim mowa, daje możliwość ustalenia prawa rozwodowego. Wymaga jednak, aby wyboru dokonali małżonkowie. Musi to nastąpić w drodze umowy, zawartej na piśmie i zanim wystąpimy o rozwód.

Jeżeli małżonkowie nie dokonali wyboru prawa, zrobi to za nich sąd orzekający rozwód.

Małgorzata Supera adwokat

temat: rozwód

Licencjonowane artykuły dostarcza Artelis.pl.

Kiedy potrzebny jest prawnik?

Autor: Luke Sept

Jest wiele takich sytuacji w naszym życiu, których w najróżniejszych scenariuszach nie potrafimy przewidzieć. Z niektórymi radzimy sobie sami, inne wymagają skorzystania z pomocy osób trzecich.

Jak się okazuje, najgorzej radzimy sobie z kwestiami prawnymi, a konieczność przeglądania setek paragrafów czy for internetowych z odpowiednimi poradami nie napawa nas optymizmem. Dlatego też najlepszym rozwiązaniem w takiej sytuacji jest kancelaria prawna, w której znajdziemy odpowiedzi na wszelkie nurtujące nas pytania.

Porady w kwestiach rozwodu

Jak wskazują statystyki, wiele z nich dotyczy kwestii związanych z rozwodem czy też możliwą separacją. Wiadomo, że powody są różne i nie zawsze udaje się rozwiązać tę sprawę między małżonkami polubownie. Kiedy więc zdajemy sobie sprawę, że w sądzie czekać nas będzie nie rozprawa, a prawdziwa walka, to zdecydowanie warto, aby zaangażował się w nią adwokat. Dzięki temu nie tylko uda nam się wygrać, ale także będziemy mieć wsparcie w tych nieszczególnie przyjemnych dla nas chwilach. Zwłaszcza wtedy, kiedy mamy na utrzymaniu dzieci, nie warto się poddawać, machając ręką, że jakoś to będzie. Kiedy bowiem zostaniemy samotnymi rodzicami, alimenty okażą się wręcz konieczne, aby móc normalnie funkcjonować. W tej i innych kwestiach pomoże nam właśnie adwokat do rozwodu.

Spadki, testamenty i darowizny

Jednak rozstania nie są jedyną sytuacją, kiedy potrzebne nam są porady prawne. Kolejnym obszarem, w którym potrzebujemy pomocy adwokata, są spadki, testamenty i darowizny. Mimo że zazwyczaj w pierwszej chwili są one powodem do radości, że coś udało nam się odziedziczyć, to często jednak okazuje się, że radość ta była przedwczesna. Wielokrotnie dochodzi do sytuacji, kiedy przepisany majątek jest na przykład obciążony długami, co bywa dla nas dość sporym zaskoczeniem, że coś takiego może mieć miejsce. Aby tego typu nieprzyjemnych zaskoczeń uniknąć, warto pamiętać o tym, że kancelaria prawna to miejsce, gdzie uzyskamy porady prawne także i w tych kwestiach.

Adwokat Kraków

Licencjonowane artykuły dostarcza Artelis.pl.

Rozwód z dzieckiem w tle

Autor: Michał Pieróg

Rozwód staje się bardziej skomplikowany w sytuacji gdy rozstaje się para, która już dochowała się dziecka lub dzieci. Wtedy sąd musi wziąć pod uwagę przede wszystkim dobro dziecka podejmując szereg decyzji związanych z opieką nad nim czy z obowiązkiem alimentacyjnym. Jak wygląda rozwód z dzieckiem w tle?

W przypadku pary, która ma już dzieci, rozwód nie dotyczy tylko ich dwojga. Sąd orzekający o rozwodzie poświęca wtedy sporo uwagi określeniu kto będzie opiekować się dzieckiem lub dziećmi, jak będzie wyglądać władza rodzicielska po rozwodzie, jak rozwiązane zostaną kwestie kontaktów z obojgiem rodziców i kto (oraz jakiej wysokości) będzie płacić alimenty. Sąd rodzinny podejmujący decyzję o rozwodzie kieruje się przede wszystkim dobrem dzieci. W przypadku starszych dzieci bierze też pod uwagę ich opinie na przykład w kwestii z którym spośród rodziców dziecko chce mieszkać.

Rozwód nie musi oznaczać, że którekolwiek z rodziców będzie mieć ograniczoną władze rodzicielską. Dobrze jest gdy rozwodzący się rodzice samodzielnie wypracują model opieki nad dzieckiem lub dziećmi i przedstawią go tylko w sądzie „do zatwierdzenia”. Takie rozwiązanie jest możliwe wtedy, gdy małżonkowie rozstaja się w zgodzie i będą chcieli, by był to szybki rozwód bez orzekania o winie i długotrwałych batalii w sądzie. Taki plan opieki nad dzieckiem zostanie zaakceptowany przez sąd rodzinny, gdy uzna on, że nie godzi on w dobro dziecka.

Jeśli rodzice nie mogą dojść do porozumienia, to wtedy sąd określa takie rzeczy jak koszty podróży dzieci związane z odwiedzinami u rodzica, u którego dziecko nie mieszka zasady kontaktów z ojcem lub z matką, sposób spędzania ferii zimowych i wakacji, świąt, kontakty telefoniczne z drugim rodzicem, kontakty z dziadkami, kształcenie, zasady informowania o postępach w nauce czy wydarzeniach w szkole. Ważne są też wszelkie ustalenia związane z obowiązkiem alimentacyjnym, zasady, na jakich będzie odbywać się ich płatność, jakiej wysokości będą te alimenty i kiedy będą wypłacane. Obowiązek alimentacyjny nie kończy się wraz z osiemnastymi urodzinami dziecka. Trwa on aż do czasu usamodzielnienia się, które jest zazwyczaj łączone z zakończeniem edukacji. Jeśli więc dziecko kontynuuje naukę w szkole wyższej, to obowiązek alimentacyjny będzie trwać aż do czasu jej ukończenia i uzyskania dyplomu (chyba, że wcześniej dziecko rzuci studia).

Sąd, kierując się naczelną zasadą dobra małoletniego dziecka, może nie orzec rozwodu. Są to relatywnie rzadkie sytuacje, ale zdarzające się.

Licencjonowane artykuły dostarcza Artelis.pl.